Fasolka po bretońsku

Wykonanie

Głodzilla przedwczoraj na spacerze znalazł wielki klonowy liść i długo nie chciał się z nim rozstać. Trzeba przyznać, że był to dorodny przedstawiciel swojego gatunku i w oczach dwulatka mógł uchodzić za cud natury (w moich uchodził za dziw, bo przecież mamy styczeń i nie powinno być go widać spod śniegowej pierzynki). Syn mój paradował dumnie z tym liściem, dopóki nie zainteresował się zjeżdżalnią. Wcześniej jednak starannie odłożył go na ławeczkę. Wracając ze spaceru, zapomnieliśmy go zabrać. Na drugi dzień w pobliżu zjeżdżalni Głodzilla zobaczył dziewczynkę, która zaopiekowała się jego zgubą. Zauważyłam w jego oczach charakterystyczny błysk i wiedziałam, że niedługo rozegra się mały dramat. Jak miałam mu wytłumaczyć, że to już nie jest jego listek? Dziewczynka w którymś momencie odłożyła liść na ławkę i poszła się bawić ze swoim tatą na karuzeli. Głodzilla wykorzystał ten moment i porwał zdobycz, a do mnie dotarł cieniutki głosik „Tatoooo, ale to jest mój liiiiść”. Łolaboga! I pomyśleć, że w epoce elektronicznych zabawek zwykły, brudny liść jest tak atrakcyjny! Dzieciaki są niesamowite 😀
Mimo że zimy nie ma, podam Wam przepis na danie kojarzące mi się z tą porą roku. Fasolka po bretońsku to potrawa typowo jednogarnkowa, bardzo sycąca i aromatyczna za sprawą dodanych przypraw (szczególnie ukochanych przeze mnie ziaren kolendry). Fasolki zawsze gotuję dużo, bo dobrze się mrozi. To, czego nie zjemy od razu pakuję w pojemniki i do zamrażarki, potem mam genialny zestaw ratunkowy na dni, kiedy nie mam siły albo czasu na gotowanie 😉
Składniki (6-8 porcji):
50 dag fasoli (jaś karłowy)
10 dag wędzonego boczku (ze skórą)
40 dag dobrej wędzonej kiełbasy
1 cebula
100 g (1/2 słoiczka) koncentratu pomidorowego
przyprawy: 2 liście laurowe, 6 ziaren ziela angielskiego, 1 płaska łyżeczka soli, 2 łyżeczki suszonego majeranku, 2 łyżeczki roztłuczonych ziaren kolendry, 1 łyżeczka suszonego tymianku, 1 płaska łyżeczka czarnego pieprzu (świeżo mielonego), 2 ząbki czosnku
Wieczorem dnia poprzedzającego zamocz fasolę (najpierw przelej ją wrzątkiem i odcedź, aby usunąć ewentualne zanieczyszczenia, potem zalej ją około 2 litrami wody). Przydatny będzie garnek o pojemności około 4 litrów, bo fasola zwiększy swoją objętość i dodamy do niej jeszcze inne składniki.
Po przynajmniej 12 godzinach do fasoli razem z wodą, w której się moczyła, dodaj liście laurowe i ziele angielskie oraz skórkę odkrojoną z boczku i gotuj na średnim ogniu do miękkości (przez około 2-3 godziny), w razie potrzeby uzupełniaj wodę. Jeśli nie przepłukiwałeś/łaś fasoli wrzątkiem, to wylej wodę z moczenia i wlej nową zanim zaczniesz gotować.
Gdy fasola będzie już miękkawa, dodaj sól i pozostałe przyprawy (w tym przeciśnięte przez praskę dwa ząbki czosnku).
Kiełbasę pokrój w plasterki lub półplasterki. Cebulę obierz i posiekaj. Boczek pokrój w drobną kostkę i wytop z niego tłuszczyk na patelni. Skwareczki wrzuć do miękkiej już fasoli i gotuj dalej. Na tłuszczu z boczku zeszklij cebulę, po czym dodaj ją do garnka z pozostałymi składnikami. Jeśli trzeba, dolej wrzątku. Gotuj przez około 20 minut.
Na koniec wyjmij skórę z boczku oraz liście laurowe, dodaj koncentrat pomidorowy, pogotuj jeszcze przez 10 minut i dopraw do smaku, jeśli trzeba.
Related Posts
Babka ziemniaczana z białą kiełbasą
Fasola po włosku i współczesna rodzina po polsku
Soczewica po bretońsku
Biała kiełbasa pieczona w garnku rzymskim
Zupa fasolowa z cheddarem