Kiełbasa

Historia i Pochodzenie

Pierwsze wzmianki na temat kiełbasy, czyli rozdrobnionego mięsa wieprzowego w osłonce przygotowane z jelita zwierzęcego, były opisane w „Odysei” Homera. A warto wiedzieć, że dzieło pochodzi z VIII wieku przed naszą erą. Starożytni Rzymianie preferowali przede wszystkim kiełbasę przyrządzoną z mózgu, jajek oraz orzeszków piniowych, a także wilczomlecza. Autorem takiej zakąski był Caelius Aplicus, który również w swoich dokonaniach ma napisanie pierwszej książki kucharskiej. Jednak jeszcze wcześniej, bo około pięć tysięcy lat przed naszą erą, odkryto wizerunek kiełbasy na malowidłach ściennych na terenie Egiptu Syrii oraz Chin. W średniowieczu kiełbasę jak i inne mięsa konserwowano przy pomocy dużej ilości soli. W innym przypadku mięso szybko uległoby zgniciu. W różnych regionach świata zaczęły wyróżniać i rozwijać się swoiste metody przyrządzania kiełbasy. W Południowej Europie, a także w krajach azjatyckich kiełbasę suszono w promieniach słonecznych. Natomiast w zimniejszych regionach świata surową kiełbasę przeznaczano do wędzenia.

Zastosowanie

Kiełbasa sama w sobie jest już wystarczającą zakąską. Najczęściej kroi się ją w cienkie plastry i nakłada się na pieczywo z dodatkiem sałaty, pomidora lub ogórka. Można podawać ją jako przystawkę, wyłożoną na paterę obok wędlin i serów. Suszone kiełbaski o niedużej średnicy można zajadać w całości, bez potrzeby krojenia. Bardzo popularne jest podawanie kiełbasy na ciepło. Można ją po prostu ugotować, podsmażyć z cebulką lub położyć na grillu. Pokrojona kiełbasa w talarki jest bardzo częstym dodatkiem do sałatek, zapiekanek i różnych farszów służących do wyłożenia pizzy lub przygotowania leczo. Kiełbasa w tej samej postaci może zastąpić mięso mielone w potrawach makaronowych.

Jak poznać świeżą kiełbasę?

Nie powinno się spożywać kiełbasy, gdy pewne objawy wskazują na jej nieświeżość. Można to rozpoznać po tym, że kiełbasa jest kleista i brzydko pachnąca, a długo leżąca będzie posiadać biały nalot. Kiełbasę powinno się przechowywać najwyżej kilka dni w chłodnym miejscu, najlepiej w lodówce. Warto ją owinąć w papier, niż trzymać ją w foliowej torebce. W formie wędzonej można trzymać ją o wiele dłużej.

Właściwości

Kiełbasy nie odznaczają się zauważalnymi właściwościami zdrowotnymi. Dietetycy najchętniej zastąpiliby je chudą wędliną. Jednak jedzenie kiełbasy w pewnych okolicznościach należy do staropolskiej tradycji. Przykładem jest kiełbasa biała podawana na wielkanocny stół, chociaż ta na szczęście zawiera ponad połowę mniej tłuszczu od kiełbasy zwykłej. Doszukując się zalet kiełbasy można dostrzec, że w 100 gramach produktu znajduje się około 12 gramów białka. W kiełbasie można znaleźć również śladowe ilości witaminy B1, B2, B5, B6, B12 oraz E i D. Ze składników mineralnych kiełbasa zawiera najwięcej sodu i potasu, ale to ilości i tak znacznie odbiegają od dziennej dawki zapotrzebowania na te minerały. Dlatego osoby posiadające problemy z wysokim poziomem cholesterolu we krwi oraz podwyższonym ciśnieniem tętniczym, powinny unikać zbyt częstego spożywania kiełbasy.