Chałwa

Jest to sporządzana z karmelu oraz sprasowanych nasion oleistych wyrób cukierniczy.

Historia i pochodzenie

Chałwa pochodzi z Indii, ale popularna jest także na Bałkanach i w krajach śródziemnomorskich i w zachodniej Azji. Pierwsza chałwę zrobiono w XVIII wieku dla pakistańskiego władcy na deser. Nazwa pochodzi z języka arabskiego od słowa „hulw” i oznacza „słodkie”. W wielu krajach chałwa kojarzona jest ze szczęściem, dlatego sporządza się ją na wielkie okazje takie jak ślub, urodziny itp. Mieszkańcy znad Morza Czarnego wierzą, że jedzenie chałwy przynosi szczęście nie tylko temu, kto ją je, ale zwłaszcza temu, kto ją robił.

Zastosowanie

Nie ma jednej postaci chałwy, ponieważ może być ona sporządzona z różnych nasion roślin oleistych: orzechów, sezamu, maku czy nasion słonecznika. Może też mieć różną konsystencję od kruchej do półpłynnej. Może wreszcie zawierać różne dodatki: bakalie, kakao, wanilię, orzechy. Karmel jest spoiwem dla nasion sezamu w Europie, natomiast dla orzeszków pistacjowych w Azji. Masa chałwy jest tłusta i ma włóknistą strukturę, ponieważ kruchy karmel łączy się z tłuszczem z wnętrza zmiażdżonych nasion. Ziarna są najpierw oczyszczane, potem moczone, odtłuszczane, a następnie płukane i osuszane i prażone. Takie ziarna następnie mielone są na miazgę i emulgowane. Masa poddawana jest mieszaniu w przeznaczonych do tego misach.

Właściwości

Chałwa jest bardzo kaloryczna ok. 550 kcal/100g. Poza tym jest bardzo zdrowa, zawiera duże ilości witaminy E, która zapobiega powstawaniu wolnych rodników i tym samym chroni organizm przed starzeniem. Ze względu na zawartość witaminy E chałwę od zawsze uważano za afrodyzjak. Zaleca się spożywanie chałwy przez rekowalescentów, ponieważ ma dużo składników mineralnych i energii. Nienasycone kwasy tłuszczowe zawarte w chałwie wpływają zbawiennie na urodę: poprawiają stan włosów, skóry, paznokci oraz na układ nerwowy. Kwas linolowy zawarty w chałwie obniża cholesterol. Co ciekawe, chałwa zawiera więcej wapnia i białka niż mleko.