Ozorki w sosie chrzanowym

Wykonanie

Ozorki, mają tyluż zwolenników co przeciwników, ale to ulubione danie mojego męża, więc przygotowuję je na specjalne życzenie. Moje dziewczyny omijają wtedy kuchnie dużym lukiem :-). Jedno, a właściwie dwie rzeczy są pewne: ozorki to bardzo chuda część mięsa i bardzo smaczna. Możemy podać ozorki wołowe, wieprzowe lub cielęce. Są doskonałe zarówno na ciepło jak i na zimno. W czasach PRL-u było to jedno z flagowych dań tak zwanej garmażerki. Z reguły zalewane były galaretką i podawane na zimno z konserwowym ogórkiem. Natomiast jeśli na ciepło, to u nas koniecznie z mocnym sosem chrzanowym.
Składniki:
1 kg ozorków wieprzowych
1 pęczek włoszczyzny, ew. 1 łyżka domowej warzywnej pasty bulionowej
2 łyżki mąki
2 łyżki masła
2- 3 łyżki chrzanu
około szklanki wywaru
2 łyżki śmietany
1/2 łyżeczki gałki muszkatołowej
sól
pieprz
Wykonanie:
Ozorki wkładamy do garnka i przez godzinę moczymy w zimnej wodzie, po tym czasie wodę odlewamy, nalewamy świeżą i doprowadzamy ją do zagotowania. Odlewamy i nalewamy świeżą, znowu gotujemy i ponownie odcedzamy ozorki. Zalewamy kolejną wodą i teraz dodajemy do ozorków obrana włoszczyznę lub pastę bulionowa. Gotujemy do miękkości mięsa, około 1,5 godziny. Gdy będą już miękkie wyjmujemy je z garnka, lekko studzimy w wodzie i zdejmujemy z nich skórę. Według mnie skóra schodzi najlepiej, wtedy gdy są jeszcze lekko ciepłe.
W garnuszku o grubym dnie rozpuszczamy masło, dodajemy mąkę i mieszamy. Następnie powoli dolewamy wywar, cały czas mieszając, najlepiej trzepaczką rózgową. Są dwie szkoły, jedna mówi, żeby płyny dolewać stopniowo, druga, żeby od razu wlewać całość.... Wybór należy do Was :-). Ilość użytego wywaru jest zależna od tego jak gęsty ma być sos. Gdy sos zgęstnieje dodajemy do niego chrzan, śmietanę i przyprawy.
Ozorki kroimy w plastry, wkładamy do garnka, zalewamy sosem i podgrzewamy.