z cukrem pudrem: szarlotka (jabłecznik)

Wykonanie

Klasyk w pełni okazałości, smaku itd, moja słabość największa (oprócz serników i ciast drożdżowych :-)
600 gram mąki pszennej
200 gram miękkiego masła
4 jaja
2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia
180 - 200 gram cukru pudru
2 łyżki kwaśnej śmietany 18%
szczypta soli
2,5 - 3 kg jabłek ( najlepiej mało soczystych i dość kwaśnych, typu szara reneta)
cukier do smaku
1 łyżka cukru waniliowego
1 kopiasta łyżeczka cynamonu (można dać mniej lub więcej, wg upodobań)
Jabłka obrać, zetrzeć na tarce na dużych oczkach, zasypać cukrem i cynamonem, odstawić na 30 -40 minut do puszczenia soku.
Mąkę przesiać z proszkiem do pieczenia, dodać masło, tłuszcz, jaja, sól i śmietanę, zagnieść sprawnie kruche ciasto, podzielić na dwie części ( ja część ciasta, która idzie na górę, biorę troszkę mniejszą od tej dolnej). Mniejszą część ciasta wsadzić do lodówki (zawiniętą w folię aluminiową).
Pierwszą część ciasta wywałkować na papierze do pieczenia i razem z papierem przenieść na blachę o wymiarach 25x38 cm, już w formie ciasto tak wylepić, by boki zachodziły na górę na około 2 cm, ciasto nakłuć widelcem w kilkunastu miejscach.Wsadzić na chwilkę do lodówki (niekoniecznie, jeśli nie mamy miejsca na tak dużą blachę).
W tym czasie jabłuszka odcisnąć z soku (u nas zawsze jest mnóstwo chętnych na wypicie tego wspaniałego napoju), powykładać je na spodzie ciasta, wyrównać powierzchnię, leciutko ugnieść.
Drugą część ciasta znów wywałkować na papierze do pieczenia, podnieść razem z papierem i nad blachą powoli odklejając, układać na jabłkach, górny płat ciasta nakłuć widelcem w parunastu miejscach.
Piec około 60 - 70 minut w temperaturze 180 stopni.
Akurat tą szarlotkę zjadamy samą, bez żadnych lodów, śmietan i tym podobnych, wspaniała klasyka :)