Imbir

Historia

Imbir był znany w tropikalnym klimacie azjatyckim już ponad 3 tysiące lat temu. Nad Morze Śródziemne trafił dzięki Fenicjanom. Tam służył jako środek płatniczy. Aleksandria była w tamtych latach największym importerem imbiru. W XIII wieku imbir za pośrednictwem Portugalczyków poznali mieszkańcy Afryki Zachodniej. Natomiast Hiszpanie przenieśli przyprawę na tereny wysp Morza Karaibskiego. Imbir był bardzo popularny w średniowiecznej Francji oraz Anglii. W samej kuchni brytyjskiej można było znaleźć kilkanaście przepisów na piernik z imbirem. Obecnie imbir rozpowszechniony jest niemal na całym świecie, ale to nadal Azja słynie z jego największego wykorzystania w kuchni. Jest on tam zaraz po soli, najpopularniejszy.

Pochodzenie

Można wyróżnić około 80 gatunków imbiru. Z czego najwyższa odmiana rośnie w największych ilościach na Jamajce. Obecnie uprawia się go masowo w Nigerii, Malezji, Japonii, Chinach, Indiach, Brazylii oraz na Sierra Leone.

Co to jest

Imbir zlicza się do bylin. Charakteryzuje się płaskimi i silnie rozgałęzionymi kłączami znajdującymi się pod ziemią, a także długimi, lancetowymi liśćmi. Kwiaty imbiru są żółto-fioletowej barwy i wydzielają bardzo piękny aromat. Jeśli imbir jest w różny sposób przygotowany do sprzedaży, to również inaczej się go nazywa. Imbir obrany, czyli czarny ma swoje pochodzenie w Barbadosie, natomiast obrany o kolorze białym pochodzi z Bengalu.

Zastosowanie

W Polsce imbir jest znany przede wszystkim w postaci zmielonej przyprawy lub oczyszczonych kłączy. W zależności od rozwoju byliny, mogą się od siebie różnić walorami smakowymi. Gdy się imbir zbiera około 8-10 miesiącach od momentu posadzenia, to przeważnie przeznaczony jest on na zmielenie. Starsze kłącza charakteryzują się już ostrzejszym smakiem i bardziej włóknistym miąższem. W Chinach popularna jest kandyzowana postać imbiru. Jego korzenny i palący smak świetnie nadaje się do produkcji likierów, ponczów oraz soków. W Anglii na bazie imbiru produkuje się charakterystyczne dla tamtego regionu piwo imbirowe. Wśród potraw imbir pasuje zarówno do słodkich jak i pikantnych dań. Można go dodawać w wersji suszonej, świeżej, mielonej lub marynowanej, a także kandyzowanej. Stosuje się go do różnego rodzaju ryb, mięs i potraw warzywnych. Europejczycy imbirem doprawiają owoce morza. Natomiast przyprawa dodana do kaczki lub wieprzowiny zmniejszy tłustość potraw. Mielona postać imbiru dodawana jest przede wszystkim do pierników, ciasteczek, herbatników i chlebków. Imbir również wzbogaci swoim korzennym smakiem marynaty z ogórków bądź dyni.

Świeżość

Świeże kłącza imbiru rozpozna się po ich twardości oraz jędrności. Im bardziej włóknisty jest imbir, tym jest starszy. Można go przechowywać około tygodnia w chłodnym miejscu. Jeśli kłącza zawinie się w papierowy ręcznik a następnie zamknie w szczelnym plastikowym pudełku, to przechowywany w lodówce powinien wytrzymać nawet kilka tygodni.

Właściwości

Imbir jest zwłaszcza w kuchni azjatyckiej ceniony za swoje obszerne wartości odżywcze mające ogromny wpływ na stan zdrowia człowieka. Już w XVII wieku John Parkinson odkrył to, że imbir działa rozgrzewająco na żołądek oraz wspomagana proces trawienia. Tutaj niezastąpiony okazuje się olejek imbirowy, który warto zastosować w przypadku rozmaitych niestrawności. Herbata z dodatkiem imbiru poprawia krążenie. Ponadto przyprawa ceniona jest w farmaceutyce, ponieważ na imbirze często bazują leki przeciwreumatyczne, nasercowe oraz przeciwalergiczne. Spożywanie regularnie imbiru może przyczynić się do obniżenia ciśnienia i cholesterolu we krwi. Ponadto łagodzi ból głowy i wszystkie dolegliwości związane z zapaleniem gardła lub krtani.