Wykonanie
Dessert
Mascarpone and Strawberries (na trzy porcje)Składniki :- 250 g
serka mascarpone,- ok. 7-10 łyżek
śmietany kremówki (30%),- 200- 300 g
truskawek,- 2-4 łyżeczki
cukru pudru (w zależności od preferencji odnośnie słodkości deserów, najlepiej dosypywać
cukier puder i po prostu próbować),- opcjonalnie gorzkie
kakao.Przygotowanie:Proponuję dwie wersje deseru- deser na jeden smak, czyli w pełni
śmietankowy, przełamany smakiem
truskawki lub deser na trzy smaki, gdzie masę
mascarpone dzielimy na trzy części tworząc masy:
śmietankową,
truskawkową,
kakaową. Ja wykonałam w wersji na trzy smaki, aczkolwiek chyba preferowałabym na jeden smak. W moim odczuciu mieszanie
mascarpone z
truskawkami czy
kakao eliminuje tę specyficzną dla tego
serka nutę
smakową, co uważam za pewnego rodzaju stratę, aczkolwiek stanowi on dobrą bazę do tworzenia
smakowych mas.1.
Serek mascarpone przekładamy do wysokiego pojemnika, dodajemy
cukier puder (ilość w zależności od preferencji, nie przekraczałabym jednak wskazanych w składnikach "dawek") oraz
śmietanę kremówkę. Całość miksujemy, najpierw na niskich,
potem na coraz wyższych obrotach (oczywiście możemy ucierać ręcznie jeśli nie posiadamy robota kuchennego). Powinniśmy otrzymać, gęstą, kremową konsystencję.2. Drugim krokiem jest po prostu dobranie odpowiedniego pucharka czy kieliszka i skomponowanie pięknego deseru w wersji masy śmietankowej z
truskawkami lub wyłożenie na dno pucharków niewielkiej ilości masy śmietankowej, przełożenie jej
truskawkami. Następnie do reszty masy w wysokim pojemniku dosypanie kilku pokrojonych drobno
truskawek i poprzez zmiksowanie stworzenie kolejnej warstwy truskawkowej, na którą oczywiście nakładamy kolejną warstwę
truskawek. Do pozostałej masy w naszym wysokim pojemniku dosypujemy ok. 1 płaską łyżeczkę
kakao i tworzymy masę
kakaową, która będzie stanowiła górną warstwę naszego deseru i którą ostatecznie zgodnie z własną inwencją udekorujemy
truskawkami.Moim zdaniem deser na jeden kolor
daje lepsze walory smakowe, natomiast na trzy kolory- być może lepsze efekty wizualne, jeśli na takowych nam zależy. Chociaż wszystko tu jest kwestią gustu i smaku. Przepis ma stanowić tylko bazę dla Waszej inwencji.A czym to popić. Moim zdaniem najlepiej
wodą z
cytryną lub
limonką! (dla pozbycia się smaku słodkości)
Z reguły unikam spożywania produktów o wysokim indeksie glikemicznym, zawierających węglowodany proste. Oczywiście nie mam tu na myśli, np.
owoców, które posiadają niewiele
cukrów prostych i nie wpływają niekorzystnie na nasze zdrowie. Złem w czystej postaci są tu produkty przetworzone, wysokokalorycze, czyli wszelkiego rodzaju
słodycze. Jak się okazuje, z fizjologicznego punktu widzenia nie trudno o uzależnienie od węglowodanów- a ma na nie wpływ prosty mechanizm: konsumujemy wysokokaloryczny produkt, po czym następuje gwałtowny wzrost
cukru we
krwi, a tym samym odczuwamy podwyższenie energii, także chwilowe podniesienie nastroju (w końcu
słodycze dobre na "zajedzenie" smutku:)). Organizm szybko reaguje wydzielając dużą dawkę insuliny, która z kolei gwałtownie obniża poziom
cukru we
krwi. W tym momencie odczuwamy spadek energii i nieodpartą chęć sięgnięcia po kolejną słodkość... W efekcie, tego typu nieprawidłowe nawyki żywieniowe mogą powodować zaburzenia w gospodarce węglowodanowej, co może prowadzić do powstania cukrzycy. Nie strasząc nikogo, a jedynie przytaczając suche fakty-
cukier jest także pożywką
raka. Nowotwory potrzebują
cukru dla rozwoju, dlatego zasadniczym, pierwszym krokiem w walce z nimi jest modyfikacja diety, polegająca na eliminacji z niej
cukrów. Celem jest odcięcie nowotworom ich pożywienia, wskutek czego spowalniamy ich rozwój.Ja właściwie zaprzestałam używać
cukru i po określonym czasie mój organizm się od niego odzwyczaił. Wszelkiego rodzaju słodkości, desery itp. są dla mnie po prostu za słodkie i spożywane w większej ilości wręcz niesmaczne, mdlące (zaznaczam, że dla mnie większa ilość to już taka, która dla innych, nie ograniczających spożycia
cukru, jest powiedzmy dawką małą lub przeciętną). Cieszę się naturalnym smakiem potraw. W moim mniemaniu dosładzanie choćby
herbaty czy
kawy to pozbawianie ich prawdziwego aromatu- niestety zrozumiałam i doceniłam to dopiero kilka lat temu. Oczywiście od czasu do czasu pozwalam sobie na małe grzeszki, i nie traktuję ich jako jakiejś szczególnej uczty dla mojego organizmu (raczej wręcz przeciwnie). Głównie ze względu na lenistwo, często rzekomy brak czasu (chociaż obstawiam tu mimo wszystko lenistwo, bo nie lubię szukać usprawiedliwień swoich złych działań poza sobą), próbuję oszukać organizm i "zapycham głód" czymś sycącym, by
mieć to chwilowe złudzenie "mocy". Można by to osiągnąć innym sposobem, odpowiednio bilansując swoją dietę, wykorzystując choćby idealne działanie węglowodanów złożonych. Są one dłużej trawione przez nasz układ pokarmowy, dlatego powoli dostarczają nam energii, zaspokajając głód przez cały dzień. W przeciwieństwie do
cukrów prostych,
cukry złożone w dużym stopniu są na bieżąco spalane przez nasz organizm, co znacznie zmniejsza, a u niektórych wręcz eliminuje problem ich odkładania się w tkankę tłuszczową. A plaga otyłości w dzisiejszych czasach tylko potwierdza to jak bardzo źle się odżywiamy. Tylko pozornie walka typu- ciasta/czekolady vs produkty pełnoziarniste/owsianka jest nierówna. To kwestia podejścia, przyzwyczajeń. Zazwyczaj w tej kwestii nasz organizm jest sprawiedliwym sędzią, co niekoniecznie wszystkim się podoba :)Zaproponowany deser to mój mały grzeszek, zrobiony na szybko, pod wpływem tego, że w sklepie po prostu rzucił mi się w oczy
serek mascarpone... grzeszek powodowany bardziej chęcią stworzenia deseru niż jego konsumpcją. Jednak zjadłam by móc ocenić, co z tego wyszło i myślę, że Wam (lubiącym
słodycze) bardziej by smakowało niż mnie! :) Bazą jest tu bardzo smaczny
serek mascarpone. Zatrważające nieco jest to, że wykorzystane 250g
serka (co
daje trzy porcje), zawiera 985 kalorii, w tym prawie 13g węglowodanów, na porcję ponad 300 kalorii, a do tego trzeba dołożyć kalorię ze
śmietany kremówki,
cukru pudru i z samych
truskawek- może lepiej tego nie podliczać:p Spokojnie od razu od tego się nie umiera, a jak mawiają- raz się żyje i czasem można. Jak inaczej poznać "smaki życia', tylko próbować, próbować ;)Zaznaczam, że powyższy wywód (na marginesie- będący raczej "zniechętą" do spożycia tego deseru, lecz ja wolę
mieć czyste sumienie :p) nie dotyczy sportowców, ludzi stosujących duży wysiłek fizyczny. W tym wypadku mamy do czynienia z innym zapotrzebowaniem energetycznym i z innym tempem spalania. Tego typu osoby mogą z odrobinę mniejszym poczuciem
winy skonsumować ten deser, pomińmy jednak tę kwestię.
