Lubczyk

Nazwa tej rośliny wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza łagodzić bądź ulżyć.

Historia i pochodzenie

Dokładnego pochodzenia lubczyku ogrodowego nie udało się jak dotąd ustalić. Prawdopodobnie najstarsze zdziczałe jego formy występowały w Pirenejach Alpach. Znano go już w starożytnym Rzymie. Najstarsze uprawy lubczyku zlokalizowane były właśnie we Włoszech w okolicach Ligurii. Lubczyk jest jedną z najstarszych roślin przyprawowych w Europie uprawiany jest już od X wieku. Lubczyk uważany był już wtedy za jeden z najsilniejszych afrodyzjaków.

Jak rozpoznać lubczyk?

Ziele jest dosyć wysokie niekiedy jego wysokość przekracza 40 cm. Składa się z łodygi oraz nieco postrzępionych ostro zakończonych zielonych liści, obie te części tworzą wspólnie charakterystyczną rozetę. Kłącze a właściwie korzeń lubczyku ogrodowego mają kształt nieco przypominający seler. Lubczyk wydaje także niewielkie owalne lekko spłaszczone owoce. Kwitnienie tego ziela przypada na czerwiec.

Zastosowanie lubczyku

Korzeń lubczyku w początkowej fazie wzrostu ma lekko słodki przypominający seler smak jednak w miarę wzrostu wyczuwa się coraz większą miarkę goryczy. Korzenie i kłącze lubczyku są używane w medycynie naturalnej. W korzeniach lubczyku znajdują się znaczne ilości olejków eterycznych które to stosowane są do produkcji popularnej przyprawy Maggi, likierów oraz kosmetyków. Lubczyk jest również rośliną przyprawową do tego celu wykorzystuje się susz wykonany z liści. Doskonale podkreśla on smak ryb oraz niektórych mięs.

Właściwości lubczyku

Lubczyk jest roślina aromatyczna , w jego skład chemiczny w głównej mierze wchodzą olejki eteryczne. Zawiera on również cukry, kwas jabłkowy, kawowy oraz askorbinowy. Bogaty jest również w Beta-karoten. Pomocniczo stosuje się go jako środek wykrztuśny i moczopędny, wspomaga również trawienie.