Miód

Miód to naturalna i słodka substancja, którą produkują pszczoły (Apis melifera) z nektaru roślin zbierając go, łącząc ze swoimi substancjami, składając, odwadniając, gromadząc i składując do dojrzewania w plastrach. Przysmak ten może być płynny, lepki bądź skrystalizowany. Miód można podzielić na nektarowy zwany kwiatowym oraz spadziowy.

Historia

Od początków cywilizacji ludzie spożywali miód. O tym, że ludzie jedli ten przysmak, traktują już stare zapiski jak mity i legendy. W starożytnej Grecji miód był pokarmem bogów, także Biblia wspomina o krainie mlekiem i miodem płynącej. Nawet legendy południowoamerykańskie wspominają, iż u zarania dziejów zwierzęta były ludźmi, a żywiły się miodem. Miód jako dodatek do potraw używany był przez Egipcjan już 4 tysiące lat temu. Znali również jego właściwości lecznicze i cenili jako ofiarę składaną bóstwom. Grecy również bardzo cenili miód. Pisali o nim w Iliadzie i Odysei. Także Platon, Arystoteles, Demokryt i Hipokrates byli pod wrażeniem jego leczniczych właściwości. Rzymianie uczynili pszczelarstwo jedną z głównych gałęzi przemysłu Imperium.

Pochodzenie

Kraje Unii Europejskiej są znaczącym producentem miodu, razem produkują ok. 200 tys. ton. Również w Argentynie i w Chinach produkowane są duże ilości złocistego płynu. W pierwszej piątce znajduje się również Turcja, USA i Ukraina.

Jak rozpoznać prawdziwy miód?

Warto jest wybierać naturalny miód, który nie został potraktowany innymi, niepożądanymi dodatkami. Skrobię i mąkę, można rozpoznać po dodaniu do miotu paru kropli jodyny, jeśli jest on nienaturalny, to przybierze niebieską lub czarną barwę. Zawrartość syropu cukrowego rozpozna się po tym, że kawałek białego pieczywa włożony do miodu nie stanie się czerstwy a namięknie. Często do polepszenia jakości miodu dodaje się żelatynę. I ją można zweryfikować poprzez zmieszanie miodu z kilkoma kroplami roztworu taniny. Powstanie białych kłaczków świadczy o obecności żelatyny.

Zastosowanie

Miód ma działanie antybiotyczne, hamuje rozwój bakterii, grzybów, wirusów, pierwotniaków i paciorkowców. Przydatny jest również przy leczeniu zapalenia spojówek, rogówki i jęczmienia. Zwalcza choroby skóry, działa przeciwzapalnie i regenerująco, przyspiesza gojenie odmrożeń oparzeń i ran. Leczy schorzenia układu krążenia gdyż glukoza dostarcza energię dla serca, fruktoza natomiast gromadzi się w wątrobie i stanowi rezerwę energetyczną organizmu. Złocisty płyn jest świetny w zwalczaniu chorób układu nerwowego, wzmacnia go oraz uspokaja skołatane nerwy. Wykorzystuje się go w leczeniu apatii, nerwic, depresji, w stanach wyczerpania i pobudzenia nerwowego oraz nadpobudliwości u dzieci. Miód ma zastosowanie przy dolegliwościach układu oddechowego, działa kompleksowo: przeciwzapalnie, antybakteryjnie, przeciwalergicznie i uodparniająco, nie pozwala na rozwój zakażenia dróg oddechowych. Złocisty produkt pomaga również przy chorobach układu pokarmowego, reguluje trawienie i poprawia przemianę materii, pobudza perystaltykę jelit, działa odtruwająco - niweluje szkodliwe działanie używek. Najlepiej spożywać w celach leczniczych miód od 1-3 łyżek u dorosłych trzy razy dziennie i 1-2 dla dzieci również 3 razy dziennie.

Właściwości

Miód bogaty jest w cukry proste czyli glukozę i fruktozę, a także białka, enzymy (inhibinę), witaminy, barwniki, kwasy organiczne, olejki eteryczne. W 100 gramach znajduje się ok. 5 mg wapnia, 16 mg fosforu, prawie 1 mg żelaza i 5 mg magnezu. Miód zawiera również wanad molibden, nikiel, fluor, bor, kobalt, pallad, wolfram, glin, cynk, cynę i inne mikroelementy. Złocista ciecz zawiera witaminy A, B2, C, PP oraz białko typu albumin i globulin. Smak miodu można rozróżnić dzięki kwasom organicznym, a zapach dzięki olejkom eterycznym, a na kolor wpływają barwniki (flawony, antocyjany, karotenoidy, chlorofil). Miody mogą być różnego koloru od białego przez kremowy, żółty do brązowego i zielonkawego. Te jasne są delikatne w smaku podczas gdy ciemne są zazwyczaj ostre.