Koniak

Wykonanie

Koniak (Cognac)
Charakterystyka: koniak jest uważany za najlepszą i najszlachetniejszą wódką na świecie.
Aby mieć prawo do używania nazwy koniak, winiak musi być wyprodukowany z odpowiedniej odmiany białych winogron, uprawianych w regionie Charente leżącym wokół miasta Cognac w południowo zachodniej Florencji.
Zastrzeżony region, na którym uprawia się winogrona przeznaczone na koniak, podzielony jest na sześć obszarów – grande i Petite Champagne, Fins Bois, Borderies, Bons Bois i Bois Ordinaires.
Produkcja: sekretem jakości i szlachetności koniaku jest przede wszystkim destylat otrzymany z win pochodzących z regionu, o określonych warunkach klimatyczno-geologicznych, pozwalający uzyskać bardzo dobrą i wysoką jakość, oraz nieskazitelny bukiet zapachów tego trunku, następnie same beczki z dębu limuzynowego, o wysokiej porowatości oraz umiejętny dobór mieszanki, czyli połączenie destylatów pochodzących z różnych roczników i lat dojrzewania. Dozwolone są minimalne (nie więcej niż 2 % obj.)
Dodatki wina typu południowego, karmelu, syropu cukrowego, wiórek dębowych oraz nalewu owocowego, Np: śliwki, rodzynki, migdały itp. Moc koniaku musi się zawierać w przedziale 40-45%
Koniak musi być zawsze co najmniej dwa razy destylowany.
Następnie przechowuje się go przez co najmniej dwa lata w dębowych beczkach. W czasie leżakowania, zwanego też procesem starzenia, nabiera charakterystycznego ciemnobrązowego koloru.
Klasyfikacja: jakość koniaku określana jest przez prawie uregulowane oznaczenia na etykiecie
- V.S. (Very Superior) lub trzy gwiazdki (***) oznaczają, iż koniak przeleżał w beczce przez co najmniej 2,5 roku ( między 2,5 a 4,5 roku)
- V.S.O.P (Very Superior Old Pale) – iż dojrzewa co najmniej 4 lata
- V.O ( Extra Old) EXTRA NAPOLEON, Vielle Reserve lub Hors d Age wskazuje, że najmłodszy destylat w mieszance nie może dojrzewać krócej niż 6 lat.
Podawanie: Mimo wielu receptur napojów mieszanych, przewidujących dodatek koniaków, do niedawna piło się niemal wyłącznie bez dodatków, najczęściej jako digestif- po posiłku (po kawie).
Ostatnio jednak producenci starają się zmienić wizerunek koniaku, promując go jako aperitif lub napój drink barowy z lodem lub tonikiem.
Marki: mimo wielkiej liczby firm (kilkaset), na rynku światowym liczy się tylko kilku producentów.
Do czołówki należy „ wielka czwórka”
Hennessy (blisko 30% ogółu produkcji)
Martell (około 20%)
Remy Martin (około 17%)
Courvoisier (około 11%)
Kolejni wytwórcy mają niewielkie udziały w rynku Camus „ La Grande Marque” Renault- Bisquit.
Chateau de Cognac
Koniak
Armoniak (Armagnac)
Charakterystyka patrząc historycznie jest to starszy brat koniaku.
Ten jasnożółty, o lekko ziołowym posmaku winiak, otrzymuje się przez destylację wina uzyskanego z określonych odmian białych winogron , zebranych tylko w okresie od października do kwietnia, z południowego regionu Francji-historycznej Gaskonii, w departamencie Gers, Lot I Garonne w regionach: Bas Armagnac, Tenarze I Haut Armagnac.
Produkcja: Armaniak w odróżnieniu od koniaku destyluje się w kotle „ alembiku” jednorazowo, sposobem ciągłym, przy czym z wina usunięte są drożdże.
Destylat o mocy 52-63% alkoholu leżakuje w beczkach ze starego dębu lub kasztanowca, o pojemności
400 litrów od roku do 20 a nawet 50 lat.
Klasyfikacja: czas leżakowania armaniaku jest gwarantowany przez urzędowy nadzór państwowy do minimalnego okresu, który na etykiecie wyrażany jest gwiazdkami, słownie lub skrótowo literami:
- V.S. (***Very special ) V.O. (Very Old) V.S.O.P. (Very Stark Old Produkt) lub Reserwe oznacza że w zestawie najmłodszy spirytus winny dojrzewał 5 lat
- Extra, X.O. Napoleon , Vieille Reserve oznacza co najmniej 6 lat dojrzewania produktu
- Deklaracja Hors d Age daje gwarancję, że amoniak był co najmniej 10 lat leżakowany .
Podawanie: Aromat i smak trunku jest podobny do koniaku, lecz nieco ostrzejszy (z wiekiem łagodnieje) i mniej „mydlany” bo destylowany bez osadu drożdżowego. Ten złocisty trunek o trwałym aromacie i specyficznym smaku ma wiele aromatów na całym świecie, jest konsumowany zarówno w kieliszkach konikowych (jako digestif) , jak i sporządzania wielu napojów mieszanych. Młody armaniak może także służyć jako dodatek do zup.
Ą rki: Armaniak najczęściej sprzedawany jest w butelkach płaskich okrągłych, o kształcie karafki, „baskijkami” (basquaise)
Do czolowych producentów Armaniaku zaliczają się między innymi: Castarede , Cerbois , Cle s des Ducs, Marquis de Caussade, Larressingle, Sempe.
Weinbrand
Charakterystyka: jest to niemiecki winiak, który też powinien spełniać określone wzmagania.
Tak więc musi on zostać wyprodukowany z owoców określonych gatunków winorośli, co najmniej w 85% musi być przetworzony w niemieckich gorzelniach i przez minimum pół roku powinien leżakować w dębowych beczkach o pojemności nie większej niż 1000 litrów. Alter Weinbrand (starszy weinbrand) musi leżakować minimum przez rok. Jeśli zawiera 38% obj. Lub więcej alkoholu o podobnie jak koniak, został poddany dwukrotnej destylacji, oznacza się go odpowiednim urzędowym numerem i dopuszcza do obrotu jako winbrand.
Klasyfikacja: Nie istnieje żadna wspólna klasyfikacja winiaków gronowych.
Określenia takie, jak NAPOLEON, V.S.O.P. lub dowolna ilość gwiazdek nie mają żadnego oparcia prawnego ani wspólnego z okresem dojrzewania winiaku i zależą jedynie od fantazji producentów.
Podawanie: Podaje się go w temperaturze pokojowej . Jeśli jest nieco chłodniejszy, nie ma to większego znaczenia, gdyż przed wypiciem, a więc po nalaniu do kieliszka, dostatecznie rozgrzeje się ciepłem dłoni do właściwej temperatury.