Wereszczaka…

Wykonanie

Nazwa „wereszczaka” kojarzy mi się z Mickiewiczem i Marylą Wereszczakówną… ” na każdym miejscu i o każdej dobie…”
Myślałby kto, że dziś będzie o miłosnym uniesieniu, o lirycznym wznaniu… nic z tych rzeczy dziś bardziej przyziemnie – schab i buraki
Wereszczaka to nazwa kilku potraw z kuchni litewskiej i staropolskiej. Powstała od nazwiska nadwornego kucharza króla Augusta III – Wereszczaki. Co kraj to obyczaj – jedni za „wereszczakę” uznają schab duszony w wywarze buraczanym, inni białą kiełbasę w sosie cebulowym a jeszcze inni zupę na kwasie chlebowym ze słoniną…
Mnie zaintrygował schab w burakach – czyli ” wereszczaka” w wydaniu kuchni litewskiej. Oparłam się na przepisie z Kucharki litewskiej Wincenty Zawadzkiej (pierwsze wydanie 1854 r.).
Zdecydowanie polecam – osobiście uwielbiam takie smaki.
Składniki:
schab bez kości – 1 kg,
wędzone podgardle – 0 , 5 kg,
buraki czerwone gotowane (pieczone) – 3 szt,
chleb żytni na zakwasie, ususzony – 2-3 kromki,
zakwas buraczany – 1 szklanka,
cebula duża – 1 szt,
ziele angielskie – 5 kulek,
liśc laurowy – 2 szt,
sól i pieprz do smaku.
Przygotowanie:
Podgardle pokroić w kostkę i podsmażyć. Dodać posiekaną cebulę i pokrojony na małe kawałki schab. Smażyć razem kilka minut. Buraki ugotować lub upiec wcześniej w piekarniku ( ja wykorzystałam takie, które zostały po zrobieniu ćwikły).
Zetrzeć buraki i dodać do mięsa. Podlać całość wywarem buraczanym/kiszonym czerwonym barszczem, doprawić solą, pieprzem, zielem angielskim, liśćmi laurowymi a następnie nakryć pokrywką i duści na małym ogniu około 15 minut. Po tym czasie zdjąć pokrywkę i dołożyć starty suchy, żytni chleb (w oryginalnej wersji był razowy). Dusić razem, aż sos się zagęści. Najlepiej podawać z kaszą gryczaną.