ZIEMNIAKI

Składniki

Wykonanie

Odmiany: Bryza, Gracja, Ibis, Tajfun, Aster, Mila, Gustaw (nowa)
Typy pośrednie
W praktyce spotyka się bardzo wiele odmian o cechach pośrednich lub łączących cechy dwóch typów.
Odmiany: Agata (typ AB), Vineta (typ AB), Augusta (typ BC).
Jeżeli chcemy sprawdzić do czego nadaje się dany gatunek (a z jakiegoś powodu nie pamiętamy o wyżej wymienionym podziale :-P) ziemniaka należy przekroić na pół, potrzeć o siebie połówki. Jeśli wytworzy się woda- ziemniak nadaje się na sałatkę i do zupy. Jeśli jest kleisty i mączysty- na purée i kopyta.
Przydatne informacje:
Ziemniaki w żadnym wypadku nie mogą być zielone. Taki ziemniak od razu nadaje się do wyrzucenia, bo był albo źle przechowywany albo w czasie wzrostu został wystawiony na światło (nie był przykryty ziemią). Takie zielone ziemniaki są po pierwsze gorzkie, a po drugie zawierają trującą solaninę. Spożycie solaniny w znacznych ilościach powoduje wymioty, biegunkę, bóle brzucha, a w ciężkich przypadkach zaburzenia krążenia i oddychania. Nic nie da obieranie ziemniaka i gotowanie go, bowiem solanina jest obecna w całej bulwie.
Najlepiej gotować ziemniaki w mundurkach na małym ogniu. W środku ziemniaka znajduje się głównie skrobia, bliżej skórki - witaminy i związki mineralne. Żeby zachować cenne składniki najlepiej gotować ziemniaki jak makaron- krótko i wrzucać do wrzątku. Tracą wówczas jedynie 20% składników odżywczych, a obrane aż 60 %. Błąd robią Ci, którzy moczą ziemniaki przed gotowaniem, bo w ten sposób również wypłukują najwięcej witamin.
Ziemniaki solimy dopiero pod koniec gotowania, by nie wchłonęły za dużo sodu, który podwyższa ciśnienie i zatrzymuje wodę w organizmie.
Nie kupujemy ziemniaków kiełkujących, bo w kiełkach najbardziej kumulują się toksyczne związki podejrzewane o właściwości rakotwórcze.
Jeśli ziemniaki mają „oczka”, to lepsze są te z płytkimi „oczkami” ( mniejsze straty witamin i składników mineralnych podczas obierania).
Ciekawostki:
Uprawa ziemniaka zaczęła się w Peru około 8 tysięcy lat temu. Do Europy przywędrował dopiero w XVI wieku za sprawą hiszpańskich konkwistadorów.
Do popularyzacji warzywa we Francji przyczynił się farmaceuta Antoine Parmentier, który odkrył, że ziemniak jest cennym składnikiem żywieniowym. Wkrótce stał się on jednym z warzyw uprawianych w samych ogrodach Wersalu.
Do Polski ziemniak trafił za sprawą króla Jana III Sobieskiego, który otrzymał je w prezencie od cesarza Austrii po zwycięstwie pod Wiedniem. Jednak dopiero w XVIII w. zaczęto uprawiać go na szerszą skalę.
Ziemniaki, a dieta.
Ziemniaki same w sobie nie tuczą. Najbardziej kaloryczna jest okrasa, czyli wszelkie sosy, masełka, skwarki, które z nimi podajemy.
Najmniej kalorii mają młode ziemniaczki, bo zawierają dużo wody, a mało skrobi.
Ziemniaki mają 5 x mniej kalorii, od makaronu, czy kaszy. Do tego są bogate w wysmuklający i obniżający poziom złego cholesterolu błonnik, skutecznie zmniejszają głód.
młode ziemniaki gotowane : 69 kcal / 100 g
późne ziemniaki gotowane : 84 kcal / 100 g
kopytka : 155 kcal / 100 g
placki ziemniaczane : 250 kcal / 100 g
frytki : 303 kcal / 100 g
chipsy : 550 kcal / 100 g
O tym, jak ważną rolę w procesie żywienia odgrywa ziemniak, świadczyć może fakt, że w Peru, skąd się wywodzi, powstało Międzynarodowe Centrum Ziemniaka. Przechowywany jest w nim zasób genów tej rośliny na wypadek różnych katastrof. Stamtąd pochodzi także aż 3000 odmian tego warzywa. Obecnie na świecie wyróżnia się ponad 5000 odmian.
Przykładowe ziemniaczane przepisy:
KNEDLE ZE ŚLIWKAMI