Świąteczny piernik staropolski, dojrzewający z orzechami

Wykonanie

O tym pierniku myślałam już bardzo dawno, jednak na zagniecenie ciasta wzięłam się dopiero kilka dni temu.
Na zdjęciu jest idealnie gładkie i stałe, ponieważ właśnie tych kilka dni spędziło w lodówce i dało się je pięknie uklepać. :)
Jest tak pyszny, że strasznie kusi mnie, żeby upiec go wcześniej i po prostu bez skrupułów wszamać...
Ale będę nieugięta. ;_;
1kg mąki pszennej (t. 600)
200g mąki żytniej
500g miodu
400g cukru
100ml mleka
3 łyżeczki sody
4 średnie jajka
kostka smalcu (200g)
2 łyżki przyprawy korzennej, z lekkim czubkiem
2 kopiaste łyżeczki kakao
garstka łuskanych orzechów, pół na pół laskowych i włoskich
szczypta soli
W wysokim i szerokim garnku umieszczamy miĂłd, cukier i smalec.
Cały czas dobrze mieszając doprowadzamy do wrzenia, pilnując, by cukier dobrze się rozpuścił.
Pozostawiamy do ostudzenia (masa zgęstnieje).
Do letniego mleka wsypujemy sodę i mieszamy do jej rozpuszczenia, obydwa rodzaje mąki przesiewamy.
Gdy masa miodowo-cukrowo-tłuszczowa przestygnie, dodajemy do niej stopniowo, wyrabiając mikserem ze spiralnymi widełkami na najniższych obrotach, najpierw jajka, mleko z sodą i szczyptę soli.
Mąki dodajemy po łyżce, w trakcie ich wsypywania wciąż porządnie wyrabiamy ciasto.
Na koniec wrzucamy przyprawę korzenną oraz kakao i posiekane orzechy.
Jeśli chodzi o moją korzenną przyprawę, to namęczyłam się z moim malutkim moździerzem, ale jak po staropolsku, to i zaszalałam.
Zmiażdżyłam goździki, ziarenka kardamonu, cynamon oraz czarny pieprz.
Gotowe ciasto przekładamy najlepiej do glinianego naczynia i odstawiamy przynajmniej na miesiąc w ciemne, zimne miejsce.
Po tym czasie wałkujemy je na grubość, która będzie nam odpowiadała (pięknie rośnie, więc niezbyt grubo, można upiec kilka placków i przełożyć powidłami) i pieczemy w temperaturze 150 stopni, do momentu, aż piernik będzie rumiany.
Najlepiej jest upiec go tydzień przed świętami, ponieważ dopiero po takim czasie smakuje idealnie, a od razu po upieczeniu jest bardzo twardy.