Placek z Serem. Ogromna Drożdżówka

Wykonanie

Serowiec od sernika tym się odróżnia, że ten pierwszy jest przede wszystkim ciastem drożdżowym a ser występuje w nim jako uzupełnienie. Wypiek tego rodzaju to "placek z serem" o smaku podobnym do serowej drożdżówki. Spód z wierzchem łączą się w taki sposób, że ciasto posiada niewielką objętościową przewagę nad serem, pozostając tym samym w zgodzie z gustem Złej Królowej, która dania słodkie bardzo lubi. Kłopot w tym, że pomimo swej miłości do napoleonów, eklerów, tortów, kremów i innych podobnych doskonałości, musiała się ona odzwyczaić od częstego jedzenia cukierniczych wytworów, w których cukier góruje ilościowo nad resztą składników. Przy wzmożonej aktywności fizycznej rzeczy bardzo słodkie nie są wskazane, bo spożyte bezpośrednio przed wysiłkiem zamiast dodać energii odbierają "siłę". Dlaczego tak się dzieje? Odpowiadają za to reguły ludzkiej fizjologii. Mechanizm będący przyczyną zjawiska jest mi znany, nie sądzę jednak, by interesował także Czytelnika. Nie opiszę go zatem, wyjaśnię jedynie, że preferuję na co dzień słodkie przekąski, które wkrótce po zjedzeniu nie powalają zawodnika na kolana eksplozją insuliny.
Z tego powodu przedstawiam dzisiaj Czytelnikowi do osobistego sprawdzenia przepis Antoniny Piętkowej, zamieszczony w książce "Nowoczesna Kuchnia Domowa" z 1937 roku. Jak zwykle, sposób wykonania podany przez dawną Autorkę nie zawiódł oczekiwań Złej Królowej a nawet je przerósł w sensie dosłownym. Jestem pewna, że Serowiec Pani Antoniny nie zawiedzie również gustu Czytelnika.
Składniki ciasta:
500 g mąki
1 saszetka drożdży w proszku
3 żółtka
60 g cukru pudru
60 g stopionego masła
250 ml mleka
Składniki masy serowej:
1 kg sera "na sernik"
80 g bardzo miękkiego masła
160 g cukru pudru plus 2 kopiate łyżki cukru pudru (przepraszam, nie zważyłam)
20 g mąki ziemniaczanej
1/2 łyżeczki drożdży w proszku
4 żółtka
2 białka
duża garść skórki pomarańczowej
dodatkowo: 1 jajko i 3 łyżki mleka do posmarowania wierzchu
Przygotowanie ciasta:
Mąkę wymieszać dokładnie z drożdżami i cukrem. Dodać żółtka, wymieszać, wlać cienką strużką stopione masło cały czas mieszając. Na końcu wlać partiami mleko i mieszać tak długo aż ciasto będzie gładkie.
Wspominam o mieszaniu, bo wszystkie czynności wykonałam mikserem. Można oczywiście, zachowując kolejność dodawania składników, zagnieść ciasto ręcznie.
Ciasto przykryć i odstawić w ciepłym miejscu do wyrośnięcia.
Przygotowanie masy serowej:
Masło utrzeć dodając partiami cukier i żółtka po jednej sztuce. Ucierać dalej, aż masa stanie się puszysta.
Do masy żółtkowej dodać partiami ser, nie przerywając ucierania.
Masę serową ucierać dalej, im dłużej tym lepiej, nie dłużej jednak niż 1 godzinę. Ja swoją ucierałam około 20 minut i doskonale się udała.
Pod koniec ucierania dodać pozostały cukier (2 łyżki), mąkę połączoną z drożdżami i skórkę pomarańczową.
Z białek ubić pianę, połączyć ostrożnie z masą serową.
Wyrośnięte ciasto przenieść na stolnicę i rozwałkować wstępnie na wymiar odpowiadający w przybliżeniu wielkości formy do pieczenia. Forma powinna być duża.
Ciasto przenieść do formy wysmarowanej tłuszczem i rozciągnąć je palcami tak, by dno było przykryte w całości.
Na cieście ułożyć masę serową, wyrównać i posmarować z wierzchu jajkiem roztrzepanym z mlekiem.
Wstawić do piekarnika nagrzanego do 170 stopni z termoobiegiem i piec przez 1 i 1/2 godziny. Gdyby w trakcie pieczenia wierzch stał się zbyt mocno rumiany, należy przykryć go arkuszem papieru do pieczenia.
Kroić go należy dopiero wtedy, gdy całkowicie wystygnie.
Uroda serowca w opozycji do właściwości tradycyjnych serników w tym się zawiera, że po wystygnięciu nie staje się on pośrodku zapadnięty.
Choć nie jest wilgotny, smakuje doskonale. Zawdzięcza to swej puszystości i lekkiej konsystencji sera. Długo zachowuje świeżość, choć jak wiadomo, ciasto drożdżowe "nie lubi" lodówki.
Pani Antonina radzi, by podawać rzecz tę wraz z kawą w porze drugiego śniadania lub podwieczorku.