Wykonanie
Miałam zaszczyt po raz kolejny wziąć udział w akcji „ Blogerzy smakują”, organizowanej przez portal Uroda i zdrowie.Tym razem odwiedziłam restaurację Winnica przy Placu Pocztowym 17 w Zielonej Górze.Mam miłe wspomnienia związane z tą knajpą. Tam odbyła się moja pierwsza romantyczna kolacja, z jeszcze wtedy niemężem;-). Tym bardziej bardzo się ucieszyłam z takiej możliwości, bo mogłam porównać moje wcześniejsze doświadczenia z dzisiejszym obrazem. Opinie krążące w
mieście są bardzo przychylne, a jakie są moje odczucia? O tym poniżej;-)Umówiłam się na obiad z Alą, kolejny plus dla akcji, bo to już nasze drugie tego typu spotkanie;-)Pogoda paskudna, wiatr wiał niemiłosierny i padał deszcz ze śniegiem tak, że nie mogłam zrobić zdjęć z zewnątrz. Odłożyłam ich zrobienie na wyjście po obiedzie;-)Restauracja usytuowana jest w przedwojennej kamienicy, w bardzo urokliwym miejscu, jednym z najstarszych w Zielonej Górze. Mieszczą się w niej 2 sale na 2 kondygnacjach. Na dolnej sali kuchnia jest otwarta. Zamierzeniem właścicieli było, żeby kucharz mógł być blisko osób, dla których gotuje. Towarzyszą takiemu rozwiązaniu unoszące się po sali zapachy, które jeszcze bardziej pobudzają oczekiwanie na swoje danie.
Jeśli komuś to nie odpowiada może przemieścić się na piętro, gdzie jest już bardziej kameralnie i intymnie.
Tam też znajduje się pokoik, niezwykle klimatyczny, który można zarezerwować na spotkania rodzinne czy biznesowe.
Klimat
Winnicy przenosi nas do czasów dawnej Zielonej Góry. Motywy winorośli umieszczone na witrażach okiennych i zdjęcia przedwojennego miasta na ścianach potęgują to wrażenie.
Restauracja jest również przyjazna dla dzieci. W
rogu dolnej sali jest kącik przeznaczony dla milusińskich, żeby nie nudziły się czekając na przygotowywany specjalnie dla nich posiłek.Tu jest specjalne menu, które naprawdę jest bardzo kusząco również dla dorosłych;-):A teraz już o tym, co jadłyśmy;-)Poradzono nam, żebyśmy usiadły przy samej kuchni, żeby móc fotografować i obserwować nasze dania od podstaw. Kelner na sam początek przyniósł nam starter, grzanki z humusem, które pozwoliły zaspokoić częściowo nasz głód. Teraz już mogłyśmy czekać ze spokojem na swoje zamówienie. Na przystawkę zjadłam orkiszowe pierożki z
wołowiną podane na puree z
czerwonej kapusty, a Ala carpaccio z
buraka podane z
sorbetem gruszkowym – największe moje zdziwienie;-)
Dania główne wyglądały bardzo apetycznie. Ja zdecydowałam się na comber z
królika w towarzystwie placuszków z
kiszonej kapusty i z puree
szpinakowym. A talerz mojej współtowarzyszki zawierał pierś z
kaczki na puree z
kapusty i pieczone ziemniaczki.
Mięsa były bardzo dobrze doprawione i jakże różne od naszych domowych obiadów. Przyozdobione świeżymi
ziołami i
kiełkami kusiły nasze oczy. Najbardziej mile zaskoczyły mnie placuszki z
kiszonej kapusty, które zapewne
będę próbowała odtworzyć w mojej własnej kuchni.
Szef kuchni nie omieszkał spytać nas, czy smakowały nam ich propozycje? No jak nie, jak tak;-). Byłam bardzo zadowolona ze swojego wyboru, a dopieszczone podniebienie pozwoli mi tam wrócić jeszcze nie raz:-).Menu
Winnicy jest bardzo czytelne i dopracowane. Właściciele poszukują lokalnych specjałów, żeby móc je zaserwować swoim klientom i to nie tylko z naszej okolicy. W karcie znajdziemy regionalne
piwo z małego browaru w
Witnicy, czeskie
piwo, przywożone z czeskiego browaru Protivin z południa Czech i
kozie sery od państwa Pazdrowskich z Borowca koło Nowej
Soli. Również nie zapominając o tradycjach
winnego grodu, z karty win możemy wybrać
wina z
Winnicy Miłosz z miejscowości Łaz koło Zaboru.Na portalu społecznościowym FB na bieżąco są umieszczane zaproszenia na tematyczne spotkania kulinarne w restauracji oraz informacje o zmieniającym się menu lunchowym, bo i taką formę prowadzą. Poinformowano nas również, że menu jest zmieniane sezonowo. Jak widać dbałość o klienta jest ogromna, zarówno pod względem pochodzenia serwowanych dań, jak również doboru indywidualnego każdego składnika. W dzisiejszych czasach to niestety zanikający element, a wydawałoby się, że mamy większą świadomość i powinno być to rzeczą naturalną, aby przykładać dużą wagę do tego jak i co jemy.Wychodząc z restauracji postanowiłam zrobić jeszcze zdjęcia od strony ulicy. Jakież było moje zdziwienie, kiedy ujrzałam tablicę o serwowanych wspaniałościach, których niestety nie widziałam w karcie menu.
Wielka szkoda – malutki minusik, choć może to ja powinnam być bardziej uważna…. No nic przynajmniej jest powód, dla którego trzeba jak najszybciej tam wrócić;-)Ja osobiście polecam „naszą” Winnicę. Kiedy tylko będziecie
mieć okazję zaglądnijcie tam, aby pokosztować ich specjałów, bo naprawdę warto.
