MIÓD

Wykonanie

MIÓD
(Informacje pochodzą głównie z programu "Wiem, co jem" oraz ze strony http://www.odzywianie.info.pl)
Statystyczny Polak zjada go rocznie zaledwie 25 dag, a statystyczny Grek - 3 , 5 kg.
Miód zawiera:
1. cukry proste (głównie glukoza i fruktoza)- wchłaniane w układzie pokarmowym bezpośrednio do krwi, gdzie w zależności od potrzeb przetwarzane są w energię lub odkładane w wątrobie w postaci glikogenu.
2. enzymy- pochodzące głównie z gruczołów ślinowych pszczół, powodują rozpad sacharozy oraz polisacharydów do cukrów prostych lub utlenienie glukozy do kwasu glukonowego (w tej reakcji powstaje nadtlenek wodoru o właściwościach antyseptycznych).
3. witaminy C, A, PP, B2
4. mikroelementy (potas, chlor, fosfor, magnez, wapń, żelazo, mangan)
5. ziarna pyłku roślin- umożliwiają mikroskopowe rozpoznanie pochodzenia miodu, a także odróżnienie miodu naturalnego od sztucznego
W sklepach spotykamy:
1. miód klasyczny w wielu smakach
2. miód pitny - tradycyjny napój alkoholowy powstały w wyniku fermentacji najczęściej miodu lipowego
3. miód jako dodatek do płatków, ciastek, batonów ( produkty te z reguły zawierają miód sztuczny)
4. miód sztuczny- mieszanina cukru, wody i chemicznych aromatów; 10 razy tańszy niż miód prawdziwy.
Rodzaje miodów i ich właściwości:
miód akacjowy - stosowany przy zaburzeniach trawienia (zgaga, nadkwasota) oraz schorzeniach nerek i przewodu moczowego - zapobiega tworzeniu się kamieni nerkowych
miód rzepakowy - wspomaga leczenie schorzeń wątroby, trzustki, nerek, dróg moczowych, układu krwionośnego; ma działanie wzmacniające
miód lipowy - o działaniu napotnym, przeciwgorączkowym, wykrztuśnym i uspakajającym; posiada dużą aktywność antybiotyczną
miód koniczynowy - działa uspokajająco, stosowany jest w wyczerpaniu nerwowym i anemii
miód malinowy - stosowany jest leczniczo w wielu schorzeniach, m.in. w przeziębieniach, grypie, schorzeniach górnych dróg oddechowych, a także miażdżyc
miód wielokwiatowy - stosowany przy schorzeniach alergicznych i dróg oddechowych, np. astmie
miód gryczany - stosowany w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci, po dużych wysiłkach lub chorobach i w rekonwalescencji
miód wrzosowy - stosowany w zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej oraz zapaleniu jelit
miód z drzew iglastych - działa przeciwzapalnie, wykrztuśnie i antyseptycznie; stosowany przy obniżonej odporności organizmu, schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego; przeciwdziała promieniowaniu jonizującemu.
miód z drzew liściastych - ma właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące
miód lawendowy - o udowodnionych właściwościach antyseptycznych, regeneracyjnych i kojących; wykazuje również działanie łagodzące, przyspiesza gojenie oparzeń i uszkodzeń skóry; dobre efekty przynosi dodanie miodu lawendowego do kuracji antycellulitowych i odchudzających
miód cząbrowy - posiada właściwości antyseptyczne, a nawet antybiotyczne; polecany w niestrawności, problemach żołądkowych, stanach zapalnych górnych dróg oddechowych
miód spadziowy - powstaje ze świerków, sosen czy modrzewi; ma działanie antyseptyczne, przeciwzapalne oraz wykrztuśne; dobroczynnie wpływa na serce i układ krwionośny poprzez działanie przeciwmiażdżycowe; używany jest również przy schorzeniach stawów i układu nerwowego.
Przydatne informacje:
Krystalizacja jest oznaką jakości. Miód dobrej jakości powinien skrystalizować się do 3 miesięcy. Najszybciej zrobi to miód rzepakowy, a najwolniej akacjowy. Miód płynny, który stoi miesiącami na półce sklepowej i nie zmienia stanu skupienia był najprawdopodobniej podgrzany przez producenta, a tym samym pozbawiono go wszelkich właściwości zdrowotnych.
Patrzmy na daty ważności miodu. Z reguły miód nadaje się do spożycia przez 3 lata. Jeżeli więc zbliżamy się do końca daty ważności miodu, a jest on ciągle w stanie płynnym- omijamy go szerokim łukiem!
Czytajmy ulotki. Najczęściej dystrybutorzy importują tani miód chiński, który kosztuje 1$/kg , podczas gdy miód polski kosztuje 10$/kg. Aby nadać choć odrobinę polskości miodom importowanym tworzy się wybuchowe mieszanki. Zwykle wlewa się kroplę miodu polskiego na morze miodu importowanego. Chemicy podgrzewają następnie miksturę do temperatury wyższej niż 40*C, aby składniki się połączyły (Uwaga! miód traci wówczas cenne właściwości prozdrowotne). Według wymogów unijnych każdy oszukany słoiczek miodu powinien być zaopatrzony w taki oto napis: "Mieszanka miodów niepochodzących z Państw Członkowskich Unii Europejskiej" lub "Mieszanka miodów pochodzących z Państw członkowskich UE i spoza Unii". Zwykle taka informacja jest zamieszczana maleńkim drukiem gdzieś u dołu etykiety. W obcych miodach (pochodzących głównie z Chin i Indii) występują nieznane naszemu organizmowi pyłki kwiatowe, które mogą nas uczulać. Dodatkowo wykrywano w nich również znaczne ilości ołowiu i antybiotyków.
Właściwości antybakteryjne miodu wzmacniają się, gdy rozpuszczamy go w letniej wodzie. Wtedy też wydziela się nadtlenek wodoru, który działa podobnie do antybiotyku.
Jak rozróżnić miód sztuczny (z dodatkiem wody) od miodu naturalnego?
Test z ołówkiem.Na talerzyk wylewamy troszkę miodu i zanurzamy w nim ołówek kopiowy. Jeśli do miodu dodano wody- rysik zacznie się rozpuszczać i zabarwiać wodę w miodzie.
Test szklanki. Do szklanki z wodą wlewamy łyżkę miodu. Prawdziwy miód rozpuszcza się bardzo powoli. Miód podrabiany w szybkim tempie.
Test łyżeczki. Miód, który lejemy na łyżeczkę, powinien tworzyć wypukły stożek. Strumyk nie powinien się przerywać nawet jeśli jest cienki, i układać spiralnie. Jeśli zamiast stożka powstaje wgłębienie, oznacza to, że w miodzie jest domieszka wody.
Ciekawostki:
Miód jest jedynym produktem, który się nie psuje. Znajdowano miód w grobowcach faraonów, który nadawał się do spożycia.
Nigdy nie dawaj miodu dzieciom poniżej 1 roku życia. Miód może zawierać bakterie Clostridium botulinum na które niemowlęta mogą nie być odporne. Bakterie te mogą produkować niebezpieczne toksyny na które dzieci uodporniają się dopiero po 1 roku życia.
Królowa pszczół żyje od 4 do 7 lat, a robotnice w okresie letnim od 40 do 50 dni, mimo że wykluwają się z takich samych jaj.
Rzadko w niektórych rejonach (na przykład na Kaukazie) występują trujące odmiany miodu. Ich szkodliwość wynika z właściwości nektaru. Typowym przykładem rośliny o trującym nektarze jest Różanecznik pontyjski. Zatrucie takim miodem, mimo ciężkiego przebiegu jest niegroźne dla życia i mija po kilkunastu godzinach.
Aby wytworzyć 1 kg miodu, pszczoła musi przysiąść około 4 miliony razy na kwiatach lub liściach. W zależności od gatunku rośliny, z której pszczoły zebrały pyłek, miody różnią się od siebie konsystencją, barwą, zapachem i smakiem. Od tej ciężkiej pracy wykonywanej przez pszczoły pochodzi powiedzenie: Pracowity jak pszczoła.
Przykładowe dania z miodem:
GRANOLA KOKOSOWA Z TRUSKAWKAMI I BANANAMI
BATONIKI MUSLI Z GORZKĄ CZEKOLADĄ
FIGA Z JOGURTEM NATURALNYM I MIODEM LAWENDOWYM
ZAKRĘCONE MIODOWE ŚLIMACZKI