Wykonanie
Kuchnia francuska … Niecodzienna, oryginalna, nieco egzotyczna? Trudno określić, jaka ona jest naprawdę. Pewne jej potrawy mogłabym jeść codziennie, a są takie, że nie wiem czy kiedykolwiek
będę chciała spróbować. Jedno jednak
mogę powiedzieć z przekonaniem – kuchnia francuska znacznie różni się od kuchni, którą znamy, co dla odkrywcy smaków jest dużym atutem.
Francuzi kojarzeni są z narodem pełnym kultury, szczycącym się zamiłowaniem do sztuki, a także miłośnikami żab oraz
ślimaków . Z racji moich studiów staram nie opierać się na stereotypach i sama chcę poznawać dane społeczeństwo, w którym przebywam.
Przede wszystkim naród francuski należy podzielić na paryżan i mieszkańców „poza stolicą”. Ponieważ poznałam nieco tylko jedną grupę, na niej
będę opierała swoje wnioski i spostrzeżenia.
Paryżanie to ludzie pełni elegancji i wyrafinowania, a jednocześnie pewnego rodzaju swobody. Takie też są ich potrawy (przynajmniej niektóre). Pamiętać należy, szczególnie w restauracjach, że cenią oni sobie wygodę i rzadko kiedy spieszą się z jedzeniem posiłków. Wobec czego przerwa na obiad może trwać nawet 2 godziny.
Wino w roli głównej
Nie jest tajemnicą, że Francuzi to miłośnicy
wina, a zatem towarzyszy im ono podczas każdego posiłku. Sekretem jednak „twardej głowy” jest to, że
wino często rozcieńczają
wodą, dzięki
czemu mogą pić je do każdego posiłku. Statystyczny obywatel Francji wypija 45 litrów
wina rocznie.
Królewski smak
trufli …
Co prawda w Polsce
trufle kojarzone są w
czekoladkami jednak należy pamiętać, że są to tak naprawdę
grzyby. Kuchnia francuska specjalizuje się w licznych potrawach z tym wykwintnym składnikiem. Ponieważ są to bardzo rzadkie
grzyby ich koszt może sięgać nawet 700 złotych za 80 gramów. Jednak ponoć ich smak jest niezapomniany i rekompensuje każdą cenę, jaką dane nam jest zapłacić.
Kuchnia francuska w
trzech dziedzinach
Regionalizm przede wszystkim!
Francuzi, prócz elegancji, cenią sobie prostotę i swobodę, czego dowodem jest zamiłowanie do regionalnych składników. Dzięki temu francuskie potrawy są zawsze świeże. Każdy też region posiada własne unikatowe receptury potraw czy
napojów, które często wpisywane są w narodowe dziedzictwo Francji.
Południowe wpływy
Chodzą pogłoski, że kuchnia francuska zaczęła się, gdy król Francji Henryk II poślubił włoską księżnę Katarzynę Medycejską. Królowa uwielbiała luksus, dlatego też sprowadziła ze sobą cały włoski dwór, w tym kucharzy. Efektem było to, że pierwotnie mało wykwintna kuchnia francuska wspięła się na wyżyny kulinarnej sztuki.
Kuchnia francuska – precyzja przede wszystkim!
Tak, jak napisałam na początku, Francuzi potrafią przebywać na przerwie obiadowej nawet 2 godziny. W połowie dnia pracownicy bez żadnych skrupułów opuszczają miejsca pracy i udają się na wyczekaną przerwę. Jest to absolutnie normalne zjawisko, którego w Polsce możemy tylko pozazdrościć. 😉
Punkt siódmy – posiłek składać się może z czterech dań. Nic więc
dziwnego, że przerwa trwa aż tyle czasu. Potrawy w restauracjach przygotowywane są od
zera i składają się z przystawki, dania głównego, tacy
serów i deseru. Ciekawe tylko, kto tyle jest w stanie zjeść…
Francuzi nie bez powodu nazywani są „żabojadami” – oni są wręcz miłośnikami żabich udek. Ale nie tylko! Uwielbiają
mięczaki, skorupiaki i wszelkiego rodzaju
owoce morza. W wielu restauracjach znajdują się akwaria z żywymi zwierzętami. Każdy z gości może wskazać palcem, którego skorupiaka chce zjeść, a po jakimś czasie ląduje on na jego talerzu.
Po daniu głównym
pora na
sery oraz deser! Ulubionym deserem jest krem brulee oraz
tarta jabłkowa tarte tatin (swoją
drogą bardzo prosty i smaczny deser – można przygotować w domu. Trzeba tylko
mieć dobre
jabłka!).
I na koniec rzecz najważniejsza! Dotyczy nie tylko kuchni francuskiej, ale całego francuskiego świata. Gdziekolwiek jesteśmy pod żadnym pozorem nie rozpoczynajmy zdania od „Do you speak English?”. Chyba że życie Wam niemiłe. Proste słowo „Bonjour” wystarczy, aby Francuz spojrzał na nas życzliwym
okiem.
Google +