Materializm i ciasteczka. Cytrynowe z kokosem

Wykonanie

Jak najlepiej pocieszyć kobietę, której najlepsza przyjaciółka właśnie wyprowadziła się tysiąc kilometrów na południowy wschód? Męska logika podpowiada najprostsze rozwiązanie: zakupy .
Jasne, dlaczego nie. Nie wiadomo, czy pomogą, ale nie zaszkodzą z pewnością. Jedynie mogą nadszarpnąć domowy budżet, gdy wyżej wymieniona kobieta nie będzie się mogła powstrzymać przed zakupem trzeciej letniej sukienki z rzędu (co być może nie jest najrozsądniejszym posunięciem w dniu, gdy jeszcze rano padał śnieg, szczelnie przykrywając krzywe, sypialniane okno). Jeszcze tylko marynarka w najpiękniejszym odcieniu pudrowego różu, i kobieta zdecydowanie zyskała na humorze. Może nie jest idealnie i łza się w oku kręci na myśl o środzie bez kawy w najlepszym możliwym towarzystwie, ale jest lepiej.
A podobno pieniądze szczęścia nie dają ...
Nie posądzajcie mnie zaraz o materializm i konsumpcjonizm. Jestem materialistką w pewnym stopniu, ale ciężko się przed tym uchronić w dzisiejszych czasach. Namiętnie kupuję książki i kuchenne gadżety, lubię ładne sukienki i niepraktyczne buty na wysokich obcasach (niekoniecznie od Manolo Blahnika), a o własnym domu marzyłam od dawna. Teraz niesamowitą frajdę sprawia mi kupowanie mebli i drobiazgów, które zamienią house w home (jakże brakuje mi polskich określeń na tę subtelną, a jakże istotną różnicę!).
Co więcej - nie wstydzę się tej odrobiny materializmu, która towarzyszy mi w życiu. Dopóki mieć nie znaczy być, a ponad wszystko stawiam po prostu czas spędzony z najbliższymi, równowaga jest zachowana, a priorytety są na swoim miejscu.
A Wy? W jakim stopniu jesteście materialistami?
Bo ci, którzy twierdzą, że nie są, najprawdopodobniej próbują oszukać innych.
Albo siebie .
Po tych głębokich rozważaniach czas na coś prostszego: ciasteczka. Przepis z bloga Bistro Patio sprawdził się, gdy miałam niewiele czasu. Nieco tylko zmieniłam ich prezencję: z bardziej eleganckich z polewą powstały proste ciasteczka z wytłoczonymi napisami (idealnie się do tego nadają, gdyż nie rosną podczas pieczenia). Lekko cytrynowe, trochę kokosowe, kruchutkie i uzależniające. Banalnie proste, niesamowicie urocze w formie mini ciasteczek; choć oczywiście można użyć większych foremek.
Prosta rzecz, a cieszy.
To też prawda, prawda ...?
Składniki:
(na około 100 malutkich ciasteczek)
240 g mąki pszennej
40 g mąki ziemniaczanej
75 g cukru pudru
35 g wiórków kokosowych
skórka otarta z 2 cytryn
180 g zimnego masła
1 żółtko
Mąki i cukier puder przesiać, wymieszać z wiórkami i skórką cytrynową. Dodać masło, posiekać, a następnie rozetrzeć palcami. Wbić żółtko, szybko zagnieść gładkie ciasto.
Ciasto rozwałkować na grubość 3-4 mm, wykrawać ciastka dowolnymi foremkami. Układać na blasze wyłożonej papierem do pieczenia w niewielkich odstępach (ciasteczka nie rosną).
Piec w 180 st. C. 10-12 minut.
Ostudzić.
Smacznego!
Chyba ostatnio za dużo filozofuję...