Lakówka ametystowa

Wykonanie

Lakówka ametystowa Laccaria amathistina - czyli trochę koloru w lesie.
To barwne, nieduże grzybki - jadalne, ale mało wyraziste i nieduże więc prawdę mówiąc nie warto sobie nimi zawracać głowę :)
Kapelusz lakówki ametystowej dorasta do ok. 6 cm średnicy. Za młodu jest półkulisty albo dzwonkowaty. Ma podwinięty brzeg a na środku wgłębienie. Rosnąć staje się najpierw łukowaty, płaski a potem lejkowaty z pofałdowanymi krawędziami. Na brzegu lekko żłobiony. Powierzchnia gładka, matowa, u starszych owocników delikatnie łuseczkowata. Barwa lakówki ametystowej jest zmienna w zależności od warunków otoczenia. Bywa fioletowa, brązowofioletowa, żółtawoliliowa. W okresie suchym grzyb blaknie do prawie białego a w czasie deszczu ciemnieje i nasiąka wodą - jest higrofaniczny.
Blaszki na spodzie kapelusza grube, rzadkie, przyrośnięte do trzonu i zbiegające na niego. Zwykle barwy kapelusza. Bywają pofalowane a u starszych owocników bledną i pokrywają się pyłkiem białych zarodników.
Trzon wysoki do 12 cm, ale dość cienki. Jest twardy, włóknisty, rurkowaty, u starszych grzybów pusty w środku. Na powierzchni pilśniowy z maleńkimi kosmkami, na dole trochę zgrubiały z widocznymi, jaśniejszymi kłaczkami grzybni. Barwy kapelusza.
Miąższ cienki, wodnisty, fioletowy. W czasie suszy jaśniejszy. Smak i zapach tak słabe, że ciężkie do określenia.
Lakówki ametystowe wyrastają od czerwca do listopada, w lasach liściastych i iglastych, parkach czy ogrodach. Lubią towarzystwo dębów, świerków i buków. Zwykle pojawiają się grupowo.
Lakówki ametystowe są grzybami jadalnymi, ale mają cienki miąższ więc są mało wydajne. Poza tym właściwie brak smaku i zapachu powoduje, że są ciekawe jedynie z racji koloru. Ale jeśli ktoś uprze to można je gotować, dusić albo marynować, najlepiej razem z innymi gatunkami. Kilka sztuk dodanych do słoiczka z małymi, białymi maślakami czy borowikami urozmaica wizualnie przetwór a potem może służyć do dekoracji półmiska. Podczas obróbki cieplnej lakówki jednak tracą nieco kolor i nie są aż tak intensywnie liliowe.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007