ŚWIADOMY KONSUMENT

Wykonanie

Odpowiedzialność za zdrowie własnej rodziny, ale także blogowanie „zmuszają” mnie do ciągłych poszukiwań i zgłębiania różnych aspektów tego czym karmię moją Rodzinę oraz o czym piszę i co prezentuję (czyli poniekąd promuję) na łamach Lepszego Smaku.
Zaopatrzona w kilka mądrych książek o odżywianiu i dietach, po wykładzie wygłoszonym przez pewnego lekarza oraz po przeczytaniu „nieskończonej” ilości artykułów dostępnych w internecie przyjrzałam się ostatnio dokładniej cukrom.
CZYTAJMY I NAUCZMY SIĘ CZYTAĆ ETYKIETY NA PRODUKTACH SPOŻYWCZYCH!
Prosty przykład. Czy wiecie jaka jest różnica pomiędzy produktami, na których napisane jest „nie zawiera cukrów” a „bez dodatku cukrów”?
Na pierwszy rzut oka, to dokładnie to samo, prawda? Jednak w nomenklaturze „producentów” znaczy to, że:
NIE ZAWIERA CUKRÓW
Oświadczenie, że środek spożywczy nie zawiera cukrów, oraz każde oświadczenie, które może mieć taki sam sens dla konsumenta, może być stosowane tylko wówczas, gdy produkt zawiera nie więcej niż 0,5 g cukrów na 100 g lub 100 ml.
BEZ DODATKU CUKRÓW
Oświadczenie, że do środka spożywczego nie zostały dodane cukry, oraz każde oświadczenie, które może mieć taki sam sens dla konsumenta, może być stosowane tylko wówczas, gdy produkt nie zawiera żadnych dodanych cukrów prostych, dwucukrów ani żadnych innych środków spożywczych zastosowanych ze względu na ich właściwości słodzące. Jeżeli cukry występują naturalnie w środku spożywczym, na etykiecie powinna się również znaleźć następująca informacja: „ZAWIERA NATURALNIE WYSTĘPUJĄCE CUKRY”.
Na podstawie informacji Głównego Inspektoratu Sanitarnego.
CO TO JEST ADI?
ADI (ang. Acceptable Daily Intake) – dopuszczalne dzienne spożycie (tłumaczone również jako: dopuszczalne dzienne pobranie lub dopuszczalna dzienna dawka), wskaźnik określający maksymalną ilość substancji, która zgodnie z aktualnym stanem wiedzy może być przez człowieka pobierana codziennie z żywnością przez całe życie prawdopodobnie bez negatywnych skutków dla zdrowia.
Żródło: Wikipedia
Do substancji słodzących, które mogą zastępować cukier zalicza się:
Słodziki (np. Aspartam)
Poliole tj. alkohole cukrowe (np. Ksylitol czyli cukier brzozowy)
Naturalne cukrowce (np. fruktoza)
Wskaźnik ADI jest ustalony tylko dla słodzików.
Dla alkoholi cukrowych i fruktozy nie ma ustalonej wartości ADI. Ich stosowanie opiera się na prostej regule: tak mało jak to możliwe, nie więcej, niż to konieczne („quantum satis”).
Trzeba pamiętać, że oba te produkty spożywane w dużych ilościach mogą wywołać dolegliwości żołądkowe (np. bóle brzucha lub biegunkę)…
Generalnie dietetycy i diabetolodzy zachęcają do stopniowego obniżania swojego progu słodkości, tj. przyzwyczajania się do potraw mniej słodkich, a nie równoważenia słodyczy substancjami słodzącymi.
FRUKTOZA – TWÓJ PRZYJACIEL CZY WRÓG?
Fruktoza występuje naturalnie w owocach i warzywach oraz ich przetworach (soki, dżemy, przeciery). Wchodzi w skład miodu (ok. 40%) i syropu z agawy (według różnych źródeł od 56-92%). Obecnie można ją nabyć także w postaci białego proszku, bardzo podobnego w smaku i z wyglądu do zwykłego cukru.
ZALETY:
– jest produktem naturalnym,
– ma stosunkowo niski Indeks Glikemiczny, oznacza to, że po spożyciu nie powoduje dużego wzrostu poziomu cukru we krwi, co jest wskazane u osób odchudzających się i chorych na cukrzycę.
WADY:
– jest gorzej trawiona przez ludzki organizm niż zwykły cukier
– nadmierne spożycie może prowadzić do problemów z układem pokarmowym, a w skrajnych przypadkach do otyłości i innych chorób.
REASUMUJĄC: Zaleca się spożywanie fruktozy jedynie w formie naturalnej, jedząc owoce.
W internecie możecie przeczytać wiele artykułów omawiających szerzej ten temat. Większość z nich przedstawia jednak bardzo skrajne poglądy włącznie z takim, że fruktoza to trucizna…
Nie wiem jak Wy… ale ja zastosuję się do zaleceń lekarzy i ograniczę spożywanie fruktozy jedynie do owoców, warzyw i ich przetworów oraz od czasu do czasu także odrobiny syropu z agawy lub miodu.
UNIWERSALNE ZASADY ZACHOWANIA „WIECZNEJ MŁODOŚCI” I „PERFEKCYJNEJ FIGURY”:
Po wielogodzinnej lekturze wyłowiłam kilka „złotych zasad” wspólnych dla wszystkich diet:
– aktywny tryb życia
– spożywanie 4-5 posiłków dziennie
– dieta bogata w błonnik
– ograniczenie (nie wykluczenie!) spożywania cukrów (wszystkich!)
Brakuje mi oczywiście tak pełnej wiedzy, jaką posiadają dietetycy i diabetolodzy, ale w związku z rosnącą popularnością mojego bloga czułam na sobie obowiązek podzielnie się z Wami swoimi „odkryciami” ;)
Pzdr Aniado
A co Wy o tym sądzicie? Dyskusja mile widziana ;)