Grzyby gatunkami. Piaskowiec kasztanowaty

Wykonanie

Piaskowiec kasztanowaty Gyroporus castaneus to dość rzadki grzyb z rodziny piaskowcowatych, ale z wyglądu przypomina podgrzybka brunatnego .
Ten gatunek znajduje się na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych w Polsce ze statusem „R – rzadki”. Jest ciemniej umaszczonych bratem piaskowca modrzaka .
Jak zbudowany się piaskowiec kasztanowaty?
Kapelusz piaskowca kasztanowatego dorasta do 12 cm średnicy. Za młodu łukowaty, później płasko rozpostarty a nawet z lekko wywiniętymi ku górze ostrymi brzegami. Powierzchnia sucha, naga, delikatnie pilśniowa. Koloru brązowego, cynamonowego, czerwonobrązowego, rdzawobrązowego, kasztanowobrązowego. Młode owocniki ciemniejsze, na starość bledną. Podczas okresu bardziej suchego kapelusz może być spękany.
Rurki długie, ale przy samym trzonie krótsze. Początkowo białe, z wiekiem kremowe i żółte. Przy mocniejszym naciśnięciu lekko brązowieją. Pory okrągłe, nieduże.
Trzon dorasta do 8 cm wysokości i 3 cm grubości. Gruby, walcowaty, pałkowaty, z nieregularnymi wgłębieniami i jakby nieforemny. U młodych owocników pełny, ale watowaty a z wiekiem komorowaty lub pusty. Powierzchnia ziarenkowata, zamszowa, koloru takiego jak kapelusz.
Miąższ początkowo twardy i ścisły, później kruchy. Biały i niezmienny po przekrojeniu. Smak i zapach słabe.
Gdzie rośnie piaskowiec kasztanowaty?
Piaskowce kasztanowate pojawiają się od lipca do listopada. Można spotkać je w lasach liściastych, mieszanych i iglastych a nawet w parkach, na terenie całej Polski, na piaszczystym podłożu. Lubi ciepłe stanowiska, szczególnie pod dębami.
Tak, to grzyb jadalny, nawet bardzo smaczny, ale dość rzadki więc zasługujący na oszczędzenie.
źródło:
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 200
B. Gumińska, W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie", PWRiL, Warszawa 1985
E. Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski”, PAN, Kraków 2003