Wykonanie
Uszak bzowy Auricularia auricula-judae to bardzo pospolity
grzyb. To gatunek kosmopolityczny, rozprzestrzeniony po całym świecie. Niewiele osób u nas je zna i zbiera bo
grzybów jesteśmy przyzwyczajeni szukać na ziemi gdy tymczasem uszaki rosną przeważnie wyżej a do tego w zaroślach. Teraz, podczas wilgotnej i ciepłej zimy, jest dobra
pora na ich szukanie a także zbiory.Uszak bzowy nazywany jest także uchem Judasza. Stare legendy mówią, że Judasz powiesił się właśnie na krzewie czarnego bzu - ten musiał być jednak chyba wyjątkowo masywny...Moje dania z uszakami :-
Schab z uszakami i
ananasem
Ucho bzowe ma owocniki od 2 do nawet 15 cm średnicy. Są dość cienkie, o konsystencji chrząstkowato - gumowatej, sprężystej, lekko prześwitującej. Gdy bardzo mokro mogą być galaretowate a po wysuszeniu zupełnie twarde. Kolor zazwyczaj brązowy, brązowo-fioletowy, cielisty, czerwonobrązowy, zasychając czernieją. Zdarzają się sporadycznie owocniki albinotyczne czyli białe.Uszaki, jak wskazuje nazwa, mają często kształt ludzkiego ucha, małżowiny usznej, czasami w kształcie miseczki, kielicha, na starość rozpostarte. Są często nieregularnie pofałdowane, z żyłkowatymi zgrubieniami. Strona wewnętrzna, rodzajna, jest gładka, jedwabiście lśniąca, zewnętrzna jakby aksamitna, delikatnie filcowana. Dojrzałe owocniki bywają od wewnątrz pokryte
białym pyłem - zarodnikami. Z zewnątrz zielonkawe od rozwijających się na powierzchni w wilgotnym otoczeniu
glonów. Trzonu właściwie nie mają albo jest tak krótki, że nie widoczny. Są przyrośnięte do podłoża
bokiem lub
spodem miseczki owocnika. Czasami owocniki różnej wielkości są ze sobą pozrastane tworząc kępki.Uszaki wyrastają na gałęziach, konarach obumierających albo już martwych drzew i krzewów. Najczęściej można je spotkać na bzie czarnym, ale także na gałęziach jesionu, klonu, wierzbu, robinii akacjowej, oliwnika czy innych drzew liściastych. Na drzewach iglastych bardzo rzadkie. Pojawiają się przeważnie w dużych gromadach. Można je spotkać w ogrodach, parkach, zaroślach łęgowych, lasach. To niegroźny pasożyt i saprofit.Ucho bzowe można spotkać cały rok, w całym
kraju, szczególnie w okresach wilgotnych. Poza nimi rosną słabo a te, które wyrosły
kurczą się i zasychają. Jednak po deszczu znów pęcznieją. Najłatwiej wypatrzeć je późną jesienią, zimą i wczesną wiosną kiedy na gałęziach nie ma jeszcze liści.Uszaki bzowe to jadalny, ale trudno powiedzieć, że smaczny ponieważ smaku właściwie nie ma. Nie ma też jakiegoś charakterystycznego zapachu - mokry pachnie po prostu
grzybami a suchy niczym. Ceniona jest jednak jego chrząstkowata konsystencja i to że się nie rozpada podczas obróbki cieplnej. Chyba wszyscy znają jego bliskiego kuzyna z Azji czyli uszaka nazywanego
grzybem Mun. Nasze, rodzime uszaki można wykorzystywać tak samo - najczęściej do potraw kuchni orientalnej. Można je gotować, dusić, smażyć, marynować. Doskonale się suszą a po namoczeniu odzyskują swój kształt i konsystencję.Można je zbierać nawet kiedy wydają się zaschnięte i stare. W domu wystarczy je zalać
wodą a napęcznieją i odzyskają świeżość. To gatunek dopuszczony w Polsce do obrotu handlowego.Uszaki są bardzo mało kaloryczne, nawet w porównaniu do innych gatunków
grzybów. Posiadają natomiast właściwości lecznicze, znane i wykorzystywane od wieków, szczególnie w kulturze Dalekiego Wschodu. Jest ponoć pomocne w leczeniu przeziębień, hemoroidów, bólach zębów, jamy brzusznej czy
serca. Wzmacnia system odpornościowy organizmy i psychikę, przeciwdziała nadciśnieniu Wspomaga regenerację włosów, cery, pomaga przy kruchości naczyń krwionośnych. Pochłania wolne rodniki i rozrzedza krew zapobiegając powstawaniu skrzepów.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”M. Fluck „Atlas
grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”E. Gerhardt -
Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
