Musztarda

Wykonanie

Zastanawialiście się kiedyś z czego zrobiona jest musztarda i czy można ją przygotować samemu? Okazuje się, że jest to bardzo proste, a rodzajów musztardy jest bardzo wiele, jednak tak naprawdę różnią się one jedynie użytym dodatkiem smakowym i konsystencją.
Musztarda to rodzaj przyprawy, którą można stosować do wielu potraw. Jej głównym składnikiem są ziarna gorczycy białej, czarnej lub sarepskiej (roślina ta należy do rodziny kapustowatych). Nasiona gorczycy sarepskiej po rozgryzieniu mają nieco gorzkawy, a potem palący smak i swoisty aromat. Nasiona gorczycy białej mają początkowo słodkawo-mdły smak, a później lekko palący. Gorczyca czarna zaś ma nasiona o ostrym smaku. W przeciwieństwie do innych przypraw, są one właściwie bez zapachu.
Musztarda została wymyślona w starożytnym Rzymie i początkowo wykorzystywana była głownie ze względu na rzekome właściwości lecznicze (obniżenie ciśnienia krwi, działanie antybakteryjne, łagodzenie bólu reumatycznego, pobudzenie trawienia tłuszczów).
Oprócz gorczycy do produkcji musztardy używa się także octu winnego, wody oraz soli, a w zależności od smaku jaki chcemy osiągnąć dodaje się także cukier, miód, chrzan, czosnek lub inne przyprawy.
Rodzaje musztardy
Baza musztardy jest zawsze taka sama i jest nią gorczyca. Musztardy różnią się jednak między sobą rodzajem użytej gorczycy oraz stopniem jej rozdrobnienia, a także dodatkami smakowymi.
Do najpopularniejszych musztard należą:
musztarda sarepska – powstaje z ziaren gorczycy sarepskiej, uprawianej głównie w Rosji, jest to jedna z najpopularniejszych musztard w Polsce z uwagi na klasyczny, niezbyt ostry smak;
musztarda Dijon – typowa musztarda w kuchni francuskiej, swój charakterystyczny smak zawdzięcza dodatkowi moszczu winnego, ma zdecydowanie ostry i słony smak;
musztarda rosyjska – ostra musztarda, produkowana z pikantnej odmiany gorczycy, której ziarna są dość grubo zmielone;
musztarda francuska – posiada charakterystyczny wygląd z uwagi na to, że większość ziaren gorczycy nie jest wcale zmielona, a częsty dodatek białego wina urozmaica jej smak.
musztarda kremska – bardzo drobno mielona, dość słodka
musztarda stołowa – na ogół średnio pikantna, jasna, popularna odmiana musztardy
Inne rodzaje musztardy to np. musztarda chrzanowa, miodowa, czosnkowa, delikatesowa, bawarska.
Skład przeciętnej musztardy kształtuje się następująco:
60% stanowi woda
20% stanowi ocet
15% stanowi gorczyca
5% stanowi sól i inne przyprawy
Musztarda jest spożywana głównie z potrawami mięsnymi, jako dodatek do wędlin i kanapek. Można na jej bazie przygotowywać również sosy i marynaty do mięs oraz dodawać ją do sałatek.
Trwałość kupnej musztardy to około rok od daty produkcji, a wykonaną samodzielnie można przechować w zamkniętym słoiczku 1-2 miesięcy. Ważne, aby po otwarciu przechowywać musztardę w lodówce.
Kaloryczność musztardy w zależności od składu wynosi ok. 140-170 kcal w 100 g. Jest ona zatem stosunkowo niskokalorycznym dodatkiem. Płaska łyżeczka (5 g) musztardy ma w sobie niecałe 10 kcal, zatem może być ona spożywana nawet w trakcie diety redukującej, o ile nie zjemy na raz całego słoiczka.
Przepis na domową musztardę
Składniki (na 0,5 szklanki musztardy):
6 łyżek gorczycy białej, czarnej lub sarepskiej (można użyć mieszanki różnych w zależności od tego, jaki smak chcemy osiągnąć)
3 łyżki wody lub białego wina
1 łyżka octu winnego
1 łyżeczka soli
Jeżeli chcemy zrobić sobie musztardę smakową możemy dodać jeszcze 1 łyżeczkę miodu, chrzanu lub ziół, ewentualnie odrobinę czosnku, pieprzu cayenne lub dowolnej innej przyprawy. Warto poeksperymentować z różnymi dodatkami, gdyż można w ten sposób uzyskać zaskakujące kompozycje.
Ziarna gorczycy ucieramy w moździerzu lub mielimy w blenderze. W zależności od tego jaką musztardę chcemy osiągnąć mielimy gorczycę na proszek lub nieco grubiej, możemy również wcale jej nie ucierać i zostawić ziarenka w całości. Gorczycę mieszamy z pozostałymi składnikami i przekładamy do czystego słoiczka (można wcześniej wyparzyć), który wkładamy następnie do lodówki na minimum 12 godzin.
Po tym czasie musztarda jest gotowa do spożycia i można ją przechowywać w szczelnie zamkniętym słoiczku w lodówce przez ok. 1-2 miesięcy.