Wykonanie
Muchomor czerwieniejący Amanita rubescens to jeden z jak najbardziej jadalnych przedstawicieli rodziny muchomorowatych. W Polsce dość mało znany, ale np. na Słowacji zbierany chętnie i masowo.
Kapelusz tego muchomora dorasta do ok. 15 cm średnicy. Początkowo jest kulisty, zamknięty, z
wiekiem otwiera się powoli aż do łukowatego i płaskiego. Ma kolor od biało różowego poprzez
mięsno różowy do czerwono różowego, czasami cielisty, brązowawy. Na powierzchni pokryty brudnymi plamkami, centkami, łatkami, pozostałościami po osłonce z której wyrósł. Podczas czyszczenia i mycia te łatki można zetrzeć. Brzeg kapelusza raczej gładki.
Blaszki na spodzie kapelusza białe, gęste, u starszych okazów różowawe, z plamkami.Trzon
grzyba wysoki od kilku do ponad 20 cm, walcowaty, maczugowaty czyli bulwiasty u dołu i nieco zwężający się na górze, łamliwy. Bulwa z kilkoma
rzędami brodawek dookoła. Początkowo pełny, z
wiekiem robi się watowany w środku. Zwykle biały, lekko różowawy, pokryty drobniutkimi kosmkami, u dołu czerwieniejący. W górnej części duży, przyrośnięty, zwisający pierścień - biały lub różowawy, wyraźnie karbowany.
Miąższ gruby, mięsisty, ale dość kruchy. U
młodych okazów zupełnie biały,
potem różowy - po uszkodzeniu czyli przecięciu, ułamaniu lub uciśnięciu czerwienieje. Smak i zapach niewyraźne.Muchomory czerwieniejące rosną od czerwca do listopada. Występują pospolicie zarówno w lasach liściastych jak i iglastych. Można je spotkać także poza lasami, na podleśnych łąkach i drogach.Muchomory czerwieniejące to bardzo smaczne
grzyby jadalne. Można je smażyć, dusić, gotować a także marynować - szczególnie
młode owocniki. Niestety, lubią je także owady więc bywają mocno zaczerwione, szczególnie trzony, które zazwyczaj się odrzuca. Dobra znajomość tego gatunku przydaje się w suchszych okresach lata bo gdy innych
grzybów brak to muchomory rosną w najlepsze i to często gromadnie.Cechami charakterystycznymi dla tego gatunku są karbowany wyraźnie pierścień i czerwieniejący miąższ w całym owocniku. Jednak przypominam, że na grzybobraniu nie ma miejsca na eksperymenty - zbieramy tylko takie
grzyby, które dobrze znamy i jesteśmy pewni w 200 procentach, że są jadalne.
Moje dania z muchomorem czerwieniejącym :- Muchomory z patelni- Łososie w muchomorowym sosie- Muchomory duszone z
cebulką i
białym winem
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”M. Fluck „Atlas
grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”E. Gerhardt -
Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
