Wykonanie
Borowik ceglastopory Boletus luridiformis nazywany regionalnie poćcem albo ceglasiem. Pojawia się już w maju a to znaczy, że już wiosną można wybrać się na wspaniałe grzybobranie !Moje dania z poćcami :- Zupa krem z
borowików-
Żeberka duszone w
kapuście z
grzybamiKapelusz
borowika ceglastoporego ma średnicę od 5 do 20 cm. W
młodych owocników jest półkulisty, wypukły a później robi się poduchowaty aż do płaskiego. Ma kolor brązowy w różnych odcieniach, ale najczęściej ciemnobrązowy lub brunatny. Powierzchnia kapelusza jest zamszowa, aksamitna, matowa, z
wiekiem może robić się naga i gładka.Rurki od
spodu kapelusza krótkie. U
młodych poćców żółte, jednak szybko zmieniają kolor na oliwkowożółty i ciemnoczerwony a po dotknięciu szybko mocno sinieją.Trzon
borowika ceglastoporego jest gruby, twardy, walcowaty, pałkowaty. Pod kapeluszem żółty, niżej pomarańczowoczerwony lub oliwkowożółty. Powierzchnia ziarenkowata, pokryta bardzo gęsto karminowo czerwonymi drobnymi kosmkami.Miąższ twardy, jędrny, cytrynowożółty. Po przecięciu albo uszkodzeniu szybko zmienia kolor na ciemnobłękitny a nawet atramentowoniebieski. Smak i zapach słabo wyczuwalne, ale przyjemne, lekko kwaskowate.
Borowiki ceglastopore to
grzyby pospolite, wyrastają od maja do listopada. Pojawiają się zwykle w grupach, najczęściej w iglastych lasach górskich i podgórskich. Czasami można je też spotkać na innych terenach, w lasach liściastych, szczególnie pod dębami i bukami.
Borowiki ceglastopore to smaczne
grzyby jadalne. Można je suszyć, marynować, smażyć, gotować, dusić - używać wszędzie tam gdzie
prawdziwki czy podgrzybki. Ich miąższ jest bardziej zwarty niż tych wymienionych. Nie powinno się ceglasi spożywać na surowo a nawet niedogotowane mogą u niektórych osób powodować rozstrój żołądka - ze zwykłymi podgrzybkami jest tak samo. Przebarwienia na niebieski czy atramentowy kolor nikną podczas obróbki cieplnej.źródło : P.Skoubla "Wielki atlas
grzybów", Elipsa, Poznań 2007B. Gumińska i W. Wojewoda "
Grzyby i ich oznaczanie" E. Gerhardt -
Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006