Sernik czekoladowy z mascarpone na spodzie bez zbóż

Wykonanie

Przepis na niego cieszy się dużą popularnością, czemu się nie dziwię, bo sernik jest pyszny. Aczkolwiek nie jest to typowy sernik, jest bardzo "mazisty" i przy krojeniu lepi się do noża i może komuś to nie pasować.
Sernik ten piekłam kiedyś na spodzie z ciasteczek digestive, teraz postanowiłam upiec go ponownie, ale zgodnie z obecnym duchem mojej kuchni, na spodzie nie tylko bez pszenicy i glutenu, ale i bez zbóż w ogóle.
Przepis na spód zaczerpnęłam z książki "Kuchnia bez pszenicy".
Wyszło rewelacyjnie.
Składniki na tortownicę o śr. 21 cm:
* 500 g serka mascarpone
* 200 g gorzkiej czekolady pow. 70%
* 3 duże jajka
* 2 łyżki mąki migdałowej lub zmielonych migdałów
* ok. 150 ml. śmietanki 30% (można dać kokosową)
* 100 g ksylitolu
* 2-3 łyżki likieru Amaretto lub podobnego
Spód:
* 5-6 łyżek roztopionego masła lub oleju kokosowego
* szklanka zmielonych orzechów różnych, u mnie migdały i nerkowce
* 2/3 szklanki zmielonego siemienia lnianego
Składniki na spód wymieszałam, przełożyłam do tortownicy wyłożonej papierem do pieczenia i ugniotłam łyżką. Podpiekłam ok. 20 min. w temp. 180*C i zostawiłam do przestygnięcia.
Czekoladę połamałam i razem z kremówką rozpuściłam w kąpieli wodnej.
Zmiksowałam ser, jajka, ksylitol, mąkę i likier. Dodałam roztopioną i przestudzoną czekoladę i znów zmiksowałam na gładką masę.
Całość wylałam (masa jest płynna) na podpieczony spód, włożyłam do nagrzanego do 180*C piekarnika i piekłam 50 min.
Nie jestem pewna, czy aż tyle należy piec taką jego wersję, bo w sumie oprócz jajek nie ma niczego surowego w tym cieście. Może 30 minut pieczenia by wystarczyło, tym bardziej, że po prawie godzinnym pieczeniu sernik jest nie całkiem ścięty i zwartości nabiera dopiero po dłuższym pobycie w lodówce.
Zapomniałam go zostawić, jak to zawsze robię z sernikami, w uchylonym piekarniku, tylko wyciągnęłam zaraz po upieczeniu i dlatego pewnie chwilę potem malowniczo pękł i to głęboko.
Do czasu pęknięcia miałam w zamyśle posypać go czekoladą, ale skoro stało się jak się stało (w końcu żadna katastrofa, wpłynęło to tylko na wygląd, bo przecież nie na smak), więc wymyśliłam zakrycie w postaci plasterków pomarańczy, co okazało się fajnym uzupełnieniem smakowym przy okazji.
Smakował wspaniale, spód się sprawdził doskonale, będzie to teraz mój standardowy spód do ciast.
Sernik trzymałam cały czas w lodówce.
"Młode pokolenie jest przekonane, że z nim nadchodzi lepszy świat; stara gwardia jest przekonana, że wraz z nią ów lepszy świat odchodzi."
Karel Capek