Lejkowiec dęty. Lejkowce dęte - kominki

Wykonanie

Lejkowce dęte Craterellus cornucopioides popularnie nazywane są kominkami lub cholewkami. Rzeczywiście czarne, lejkowate grzybki wyglądają jak pokryte sadzą kominy albo osmalone wysokie buty. Są tak charakterystyczne, że prawie niemożliwe jest pomylenie ich z innym gatunkiem. To bardzo smaczne grzyby jadalne - kto jadł pierogi z kominkami albo zupę kominkową ten wie o czym mówię.
Niestety, u siebie, w "swoich" lasach, kominków szukałam na próżno. Udało mi się zobaczyć je i zebrać troszeczkę dopiero na Orawie . Są dowodem na to, że marzenia, nawet takie malutkie, czasami się spełniają :D
Lejkowce dęte mają owocniki w kształcie trąbki, lejka, tzw. rogu obfitości. Pośrodku są puste o cienkich ściankach. Rurkowaty trzon rozszerza się ku górze przechodząc płynnie w płatowaty kapelusz więc nawet trudno rozgraniczyć obie części. Brzeg kapelusza wywija się na zewnątrz, przeważnie jest pofalowany, powyginany a nawet postrzępiony. Strona wewnętrzna grzyba, od środka lejka, jest jakby filcowata, pokryta małymi łuseczkami. Koloru czarnobrązowego, czarnosiwego, czarniawego.
Lejkowiec dęty nie ma ani blaszek ani rurek od spodu kapelusza. Rodzajna jest zewnętrzna strona lejkowatych owocników. Początkowo gładka a potem pomarszczona i pokryta delikatnymi żyłkami, Ma barwę szaropopielatą, siwobrązową, szaroniebieskawą. Z wiekiem jest jakby oszroniona białymi zarodnikami.
Miąższ cienki, sprężysty a nawet kruchy. Z wiekiem nieco łykowaty. Szaroczarny. Zapach przyjemny, intensywny zwłaszcza po wysuszeniu. Smak łagodny.
Lejkowce dęte rosną od sierpnia do listopada. Można je spotkać w lasach liściastych i mieszanych, zwykle pod bukami i dębami. To grzyb mikoryzowy. Lubi podłoże gliniaste albo wapienne. Sporadycznie można je znaleźć także w lasach iglastych. Rosną zwykle w mniejszych lub większych grupach, gromadnie, w kępkach pozrastane ze sobą a te w tzw. czarcich kręgach
Lejkowce dęte to bardzo dobre, jadalne grzyby. Można je smażyć, gotować, ale najbardziej aromatyczny jest susz z lejkowców. Niektórych zniechęca czarny kolor tych grzybów i to, że barwią potrawę na ciemno, ale naprawdę możne to być zaleta a nie wada.