Muchomor rdzawobrązowy

Wykonanie

Muchomora rdzawobrązowego Amanita fulva znam go od dziecka bo zbierałam go już małym dzieckiem będąc gdy Babcia zabierała mnie do lasu. Wtedy oczywiście nie miałam pojęcia, że to muchomor i znałam go pod swojską nazwą "panienka". Oczywiście jest to grzyb jadalny.
Muchomor rdzawobrązowy to bardzo pospolity gatunek grzybów. Występują od czerwca do września właściwie prawie w całej Polsce, w różnych typach lasów. Lubi mszyste, wilgotne podłoże a także wrzosowiska.
Tak jak inne muchomory, najpierw jest jakby jajem ukrytym w ściółce. Potem skórzasta osłonka pęka i wyrasta z niej grzyb o błyszczącym, gładkim, stożkowatym kapelusiku - nie ma kojarzonych z muchomorami plamek na powierzchni . Ten kapelusz o śr. 30-100 mm z wiekiem rozkłada się wyglądając jak dzwonek a potem parasolka, często z malutkim garbkiem na środku. Po deszczu może być nieco lepki. Jest koloru rdzawobrązowego, płowobrązowego, z wyraźnymi prążkami dookoła brzegu. Od spodu kapelusz ma białe lub jasno siwe, gęste i bardzo kruche blaszki .
Trzon grzyba ma wysokość od kilku do nawet 20 cm.Jest smukły, zwężający się ku górze. U starszych okazów bywa rurkowaty, w środku prawie pusty. Przeważnie jest biały albo prawie biały. Nie ma też charakterystycznego dla wielu muchomorów pierścienia - na powierzchni można dostrzec jedynie drobne łuseczki. U dołu jednak bardzo widoczne są przyrośnięte błoniaste pozostałości po białej lub ochrowej, lekko centkowanej pochwie, z której wyrósł.
Muchomor rdzawobrązowy ma bardzo kruchy miąższ o prawie niewyczuwalnym zapachu i łagodnym, delikatnie słodkawym smaku. Lubią je małe ślimaczki i często można je znaleźć schowane pod kapeluszami.
Panienki są delikatne, łatwo się łamią, kruszą. Poza tym nie mają jakiegoś specjalnego smaku i są mało wydajne więc niewiele osób w ogóle je zbiera. Do wykorzystania są same kapelusze bo trzonki, szczególnie starszych owocników, są łykowate i nie smaczne. Jeśli jednak chcecie to można je dusić, gotować, smażyć a małe kapelusze bardzo ładnie wyglądają w marynacie. Zwykle używa się tego gatunku jako tzw. grzyba domieszkowego przyrządzając go razem z innymi rodzajami np. dokładając do zup czy sosów.
Kiedyś wszystkie muchomorki o tym pokroju a różniące się tylko kolorem kapeluszy zaliczano do jednego gatunku. Dzisiaj poza muchomorem rdzawobrązowym odróżniamy muchomora mglejarkę Amanita vaginata, który jest raczej szary lub oliwkowoszary i muchomora złocistego Amanita crocea z kapeluszem koloru żywo pomarańczowego, żółtopomarańczowego.
Moje dania z muchomorkami rdzawobrązowymi :
- Grzyby marynowane
- Sałatka z muchomorkami rdzawobrązowymi
Na poniższym zdjęciu widać w koszu muchomorki rdzawobrązowe z kurkami .
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006