PSYCHODIETKA

Wykonanie

Kompulsywne objadanie się to przypadłość, którą pierwszy raz opisano już w latach 50. Cóż to takiego?
BED (binge eating disorder ) określa się także jako: zespół gwałtownego objadania się czy zespół kompulsywnego jedzenia. Pierwsze opisy dotyczą ludzi otyłych, napadowo objadających się, którzy nie stosowali żadnych metod pozbycia się, wydalenia spożytego pokarmu.
Czym się charakteryzuje?
Z a istotę zaburzenia uznaje się utratę kontroli nad ilością spożywanych pokarmów oraz niewystępowanie zachowań kompensacyjnych jak prowokowanie wymiotów czy próby przeczyszczania się.
Objawy występujące to m.in.: nadmierne spożywanie wysokokalorycznych pokarmów, nieustanne stosowanie diet odchudzających czy przeczyszczających, powstrzymywanie się od jedzenia będąc wśród innych osób, stopniowe rezygnowanie z życia towarzyskiego i aktywności fizycznej, z czym wiąże się postępujące permanentne zmęczenie i odczuwalny brak energii.
Kryteria diagnozujące kompulsywne jedzenie są następujące (wg. DSM-IV) :
"1. Powtarzające się epizody żarłoczności, charakteryzujące się: zjadaniem w stosunkowo niedługim czasie (np. 2 godzin) zdecydowanie większej ilości pożywienia niż większość osób mogłaby zjeść w podobnym czasie, poczuciem braku kontroli nad jakością i ilością pożywienia oraz sposobem jedzenia w trakcie epizodu;
2. Obecność podczas większości epizodów przynajmniej trzech z wymienionych zachowań świadczących o utracie kontroli:
- jedzenie znacznie szybsze niż zwykle,
- jedzenie aż do nieprzyjemnego uczucia pełności,
- zjadanie dużych ilości pożywienia, pomimo braku fizycznego poczucia głodu,
- zjadanie w ciągu dnia dużej ilości pożywienia poza porami planowanych posiłków,
- jedzenie samotne, wynikające z zakłopotania własnym sposobem jedzenia, uczucie wstrętu do siebie, przygnębienia lub winy po przejedzeniu się,
- zjadanie dużej ilości pożywienia z powodu zdenerwowania, niepokoju, samotności, przygnębienia, znudzenia;
3. Występowanie epizodów przynajmniej dwa razy w tygodniu przez 6 miesięcy;
4. Odczuwanie wyraźnego dyskomfortu w związku z epizodam;
5. Aktualny brak kryteriów bulimii oraz nadużywania leków w celu uniknięcia
przyrostu masy ciała” (Bąk-Sosnowska, 2009, s. 446-447).
Obrazek: źródło